De man stond aan het hoofd van een groot vastgoedconcern. Via de tot het concern behorende vennootschappen verwierf hij vele vastgoedprojecten, die hij financierde met leningen van verschillende banken. De schuldenlast liep op tot ruim € 750 miljoen euro eind 2010. De man was voor een bedrag van € 200 miljoen euro ook privé aansprakelijk. Door de financiële crisis kwamen het concern en de man in betalingsnood, waardoor hij rekening moest houden met mogelijke faillissementen van zichzelf en de tot zijn concern behorende vennootschappen.

De man heeft, deels samen met zijn vrouw, vermogen onttrokken aan zijn eigen faillissementsboedel en de boedel van een vennootschap in het concern. Hiermee wilden zij hun eigen financiële belangen veiligstellen. Het vermogen dat zij zich hebben toegeëigend bestaat uit een wagenpark met een waarde van ruim € 1,2 miljoen en geldbedragen van in totaal ruim € 5,2 miljoen. De man heeft verder een chalet in Zwitserland geschonken aan zijn kinderen, waardoor hij zo'n € 750,000,- aan overwaarde heeft vervreemd. Daarnaast heeft de vrouw de inboedel van hun woonhuis in Uden onttrokken aan executoriaal beslag.

Om de auto’s en de geldbedragen in handen te krijgen, hebben de man en de vrouw gebruik gemaakt van een fictieve schuld. Zij deden voorkomen alsof de man een miljoenenschuld had bij zijn vrouw, terwijl deze schuld in werkelijkheid niet bestond. Ze sloten een groot aantal overeenkomsten met elkaar en met vennootschappen binnen het concern, waarbij die fictieve schuld werd verrekend met de prijs van onder andere de auto’s en een vordering op een derde partij. De man en de vrouw hebben er op deze manier voor gezorgd dat het vermogen bij de vrouw terechtkwam. Met dat geld konden dus geen schuldeisers worden afbetaald.

Met hun handelen hebben de man en de vrouw voor miljoenen aan nadeel gezorgd. Zij hebben enkel oog gehad voor hun eigen vermogenspositie en hun verantwoordelijkheid jegens het concern, de schuldeisers en de maatschappij volstrekt verzaakt en het vertrouwen dat men in hen had en moest kunnen hebben ernstig geschaad. Hoewel zij beiden het voordeel hebben genoten van de gepleegde misdrijven, ziet de rechtbank de man als de initiator daarvan. Daar houdt de rechtbank rekening mee bij de strafoplegging. De man en de vrouw hebben eind 2013/begin 2014 Nederland verlaten en hebben zich zo aan hun berechting willen onttrekken. Zij zijn niet verschenen ter zitting en hebben geen verantwoordelijkheid genomen voor hun daden. Dat neemt de rechtbank hen zeer kwalijk.