Net zoveel recht? Meer recht, bepleit Franks advocate Dianne Beuving. Want was het niet Samantha die na de scheiding vond dat Spike maar beter naar het asiel kon? Gelukkig ging dat niet door, en bedachten Samantha en Frank na hun scheiding in 2011 een omgangsregeling voor Spike. ‘Mijn cliënt haalde Spike op vrijdag aan het einde van de dag op en bracht hem op zondagavond weer terug. Dat ging goed tot mijn cliënt op 10 november een brief ontving, waarin de omgangsregeling per direct werd beëindigd.’ Er zou te weinig overleg zijn geweest over de opvang van Spike en Spike zou na de weekenden bij Frank ‘afwijkend gedrag’ hebben vertoond en ‘klachten vanuit het bewegingsapparaat en het darm-maagkanaal’ hebben gehad. De klachten van een oude hond die altijd al ziekelijk is geweest, meent Frank. En juist daarom is híj en niet Samantha het beste baasje. Want, zo memoreert de advocate, met haar nieuwe baan heeft Samantha ‘geen tijd voor Spike’, terwijl Spike ‘veel aandacht nodig heeft’. ‘Spike vindt het leuker bij hem dan bij haar.’ 

De voorzieningenrechter moet Samantha snel dwingen om de oude omgangsregeling in ere te herstellen, want ‘Frank is ziek door het gemis’, aldus zijn advocate. En Spike ook. ‘Spike is al 5 jaar gewend aan de omgangsregeling.’ Er is geen enkel spoedeisend belang te bedenken, repliceert Samantha’s advocate Kim Schreurs. ‘Het gaat mijnheer niet om het belang van Spike, maar om zijn eigenbelang.’ Spike lijdt helemaal niet onder het gemis van Frank. ‘Spike is rustiger en het gaat beter met hem nu hij hem niet meer ziet.’ Samantha en Frank waren weliswaar in gemeenschap van goederen getrouwd en spraken na de scheiding een omgangsregeling af, maar Samantha heeft Spike in 2008 gekocht en het hondenpaspoort staat ook op haar naam. ‘Ze heeft altijd de zorg gedragen voor Spike en zij gaat ook met hem naar de dierenarts als hij hulp nodig heeft.’

Wat Samantha vooral steekt, is dat Frank bazig doet en zich inbeeldt dat Spike alleen bij hém gelukkig is. ‘Mevrouw wordt niet serieus genomen’, aldus advocate Schreurs. ‘De situatie verslechterde helemaal toen mevrouw in oktober een nieuwe baan kreeg, waardoor ze er niet altijd meer kon zijn voor de overdracht van Spike. Meneer wilde daarover niet overleggen. Wel intimideerde hij mevrouw, stuurde hij dwingende appjes en dreigde hij haar woning binnen te gaan om Spike op te halen. Inmiddels heeft mevrouw de sloten vervangen. Op 18 november wilde hij mevrouw weer dwingen om Spike af te geven. De politie is toen gebeld en die heeft mijnheer weggestuurd.’ Volgens een gedragsdeskundige gedijt de ouder wordende Spike het best in een stabiele omgeving op 1 adres: bij Samantha, aldus advocate Schreurs. ‘Deze hond is op leeftijd en is in een slechte conditie; je moet hem niet van omgeving laten veranderen.’

Als de rechter het belang van Spike vooropstelt, dan kan hij alleen maar tot de conclusie komen dat er geen grond is voor een omgangsregeling, aldus raadsvrouw Schreurs. Frank heeft de overeenkomst over de omgang met Spike geschonden door niet te overleggen en Spike slecht te behandelen. Voorzieningenrechter Matthieu Verhoeven heeft zich de hele zitting zichtbaar ingehouden, maar als de advocaten hun zegje hebben gedaan, komt het hoge woord eruit: ‘Er zijn hier 4 juristen aan het werk in een kostbaar rechtssysteem voor een ruzie die te gek is om los te lopen. Advocaten kunnen zaken weigeren als ze die flauwekul vinden; rechters en griffiers kunnen dat niet. Als u erop staat, zal ik een uitspraak doen, maar voor dit geschil moet u zich doodschamen. Het slaat helemaal nergens op. Wilt u het zelf proberen te regelen of wilt u het vonnis lezen? Zegt u het maar, maar ik denk dat u het vonnis niet graag wilt lezen.’

Zulke onverbloemde woorden vallen niet dagelijks in de rechtszaal en de advocaten kijken dan ook beteuterd voor zich uit. Maar Franks advocate Dianne Beuving laat zich niet uit het veld slaan. ‘Ik had die opmerking wel verwacht, maar we staan met de rug tegen de muur. Meneer heeft geen afspraken kunnen maken en dan bent u degene bij wie we moeten zijn. Spike is zijn leven.’ En waarom Samantha en advocate Schreurs hier zitten? ‘Mevrouw heeft meerdere keren geprobeerd te overleggen. Dat is niet gelukt. Moet ze dan niets doen als ze voor de rechter wordt gedaagd?’ Zelf regelen is een gepasseerd station, meent advocate Schreurs. En dus komt het verlossende woord, dat niemand ‘graag wil lezen’, 2 weken later van de voorzieningenrechter. Juist omdat Spike ‘last lijkt te hebben van het gedrag van zijn gescheiden baasjes’, oordeelt hij dat de omgangsregeling blijft en moet worden nageleefd. Samantha moet Spike iedere zaterdag om 10 uur afgeven, zodat de golden retriever tot zondagavond 19 uur bij Frank kan zijn. Als Frank en Samantha menen dat zij het belang van Spike voorop hebben staan, dan dienen zij zich ook zo te gedragen, aldus rechter Verhoeven, ‘zonder kinderachtig gedoe’.