De oud-bestuurder ontkende het bestaan van de spookfacturen niet. Integendeel. De man stelde dat het juist onderdeel was van de bedrijfscultuur. De constructie van giraal betalen en contant ontvangen zouden zijn voorgangers hebben bedacht voor het ‘zwart geld-circuit’ in het bedrijf. Vanuit de zwarte kas zouden de overuren zijn betaald en zou de plaatselijke voetbalclub zijn gesponsord. Het installatiebedrijf betwistte dit verhaal van de oud-bestuurder.

De rechtbank oordeelt dat het voor de aansprakelijkheid voor de schade niet uitmaakt of dit zwart geld-verhaal waar is of niet. Het komt er op neer dat de oud-bestuurder willens en wetens het bedrijf rekeningen liet betalen voor diensten die nooit zijn geleverd. Dat is een onrechtmatige daad. Het bezorgde het bedrijf schade en voor die schade is hij aansprakelijk, samen met de twee tapijtgroothandels en hun twee bestuurders. Een andere bestuurder van een van de tapijtgroothandels en een boekhoudmedewerker van het installatiebedrijf zijn niet aansprakelijk.

Zelfs als de stelling van de zwart geld-cultuur zou kloppen, dan is de schade toe te rekenen aan de oud-bestuurder. De man had als statutair bestuurder namelijk kunnen en moeten inzien dat dit ontoelaatbaar was. Van hem had verwacht mogen worden dat hij vanuit zijn positie weerstand zou bieden tegen de druk die op hem zou zijn uitgeoefend.

Hoewel er bekend is dat er voor ruim 1,4 miljoen euro aan spookfacturen is betaald, kan de rechtbank nu niet vaststellen hoeveel geld de oud-bestuurder en de anderen moeten betalen aan het installatiebedrijf. Om dit goed uit te zoeken is meer informatie nodig. Volgens de oud-bestuurder ging het betaalde geld namelijk zwart in contanten terug naar het bedrijf. Hiermee werden bijvoorbeeld de overuren of het vakantiegeld van de medewerkers betaald. Om de schade goed vast te stellen moet duidelijk worden of het geld inderdaad ten goede kwam aan het installatiebedrijf en zoja, om hoeveel geld het dan ging.