In oktober 2014 heeft de provincie Overijssel toestemming verleend aan de faunabeheereenheid Overijssel om tot 2019 in de wintermaanden op ganzen te jagen. Dit is in strijd met het zogeheten ganzenakkoord, dat weliswaar nooit in werking is getreden maar dat provincies wel gebruiken als uitgangspunt voor het ganzenbeleid, en met een door het Faunafonds afgegeven advies. Hierin is 1 november tot 1 maart als rustperiode voor de ganzen aangewezen. Volgens de provincie is de jacht toch nodig omdat in Overijssel overwinterende ganzen grote schade aan gewassen veroorzaken. De Vogelbescherming heeft bij de provincie bezwaar gemaakt tegen dit besluit. Daarnaast heeft de Vogelbescherming de voorzieningenrechter verzocht om het besluit voorlopig te schorsen.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de provincie onvoldoende heeft onderbouwd dat overwinterende ganzen belangrijke schade veroorzaken op grasland. Deze schade wordt door een groot deel veroorzaakt door ganzen die het hele jaar in Nederland verblijven en die ook in de zomer afgeschoten kunnen worden. De rechter hecht daarbij grote waarde aan het advies van het Faunafonds, waarin wordt aanbevolen de afschot tot de zomer te beperken. Ook houdt de rechter rekening met het feit dat omliggende provincies wel hebben gekozen voor het handhaven van de winterrust tot 1 maart en dat er deze winter in Overijssel al circa 5000 ganzen zijn afgeschoten.

De provincie heeft aangegeven dat een besluit over het bezwaar van de Vogelbescherming tegen de winterjacht begin februari kan worden verwacht. De voorzieningenrechter schorst het besluit van de gemeente tot 1 maart, de datum die in het ganzenakkoord staat. Deze voorlopige voorziening is slechts een ordemaatregel; deze spoedprocedure is niet geschikt om een oordeel te geven over de uiteindelijke rechtmatigheid van het besluit van de provincie. Dat zal indien partijen er onderling niet uitkomen in een bodemprocedure moeten worden vastgesteld.