De man – een vermogende vishandelaar - had ruzie met de twee mannen omdat zij een groot geldbedrag gestolen zouden hebben van een christelijke geloofsgemeenschap waar de man lid van was. Ook zouden de mannen zijn familie hebben bedreigd. Uit het dossier blijkt dat de man vond dat het politieonderzoek te lang duurde en daarop zelf actie ondernam. Zo wilde hij weten waar het geld was gebleven en of er een deal was tussen één van de twee mannen en het Openbaar Ministerie. Om daar achter te komen schakelde hij via een tussenpersoon de hulp van de politieman in.

De rechtbank vindt het belangrijk om naast de celstraf een forse stok achter de deur te houden bij de man, zodat hij niet nog eens in de fout gaat. De man zette op een wel erg makkelijke manier zijn geld in om zelf rechter te willen spelen. Hij wilde bij de Rijksrecherche en tijdens de zitting niet vertellen hoe het zat en beriep zich op zijn zwijgrecht. Om te voorkomen dat de man in de toekomst dezelfde -verkeerde- keuzes maakt, is een voorwaardelijke straf van 4 maanden noodzakelijk.

De politieman heeft het vertrouwen in de politie geschaad. Hij is veroordeeld tot een taakstraf van 240 uur en een celstraf 6 maanden (180 dagen), waarvan 163 dagen voorwaardelijk en een proeftijd van 3 jaren. De man heeft 17 dagen in voorlopige hechtenis gezeten en hoeft nu niet terug de cel in. In zijn voordeel weegt de rechtbank onder andere mee dat hij volledig opening van zaken heeft gegeven en dat de informatie uit de systemen niet bij de vishandelaar of anderen terecht is gekomen. Ook blijkt uit het dossier niet dat de politieman het deed voor het geld.

De rechtbank merkt op dat deze zaak zowel voor het aanzien als financieel grote gevolgen voor de politieman zal hebben. Maar dat hij kort voor zijn pensioen, na een dienstverband van 42 jaren, wellicht zal worden ontslagen is inherent aan zijn gedragingen.