Volgens officier van justitie Verhoeven hebben ze de Zeeuwse kampbewoner ‘zwaar lichamelijk letsel’ toegebracht, en als dat niet bewezen kan worden op zijn minst mishandeld. Bovendien heeft de politie in de woonwagen van junior 45 gram cocaïne en 100 patronen gevonden. ‘Uit het dossier begrijp ik dat er al enige tijd sprake is van onenigheid op het kamp. Daar woont de moeder van junior, uw ex-vriendin of vrouw (senior: ‘scharrel, van alles’), en u komt er regelmatig. Toevallig, of niet, was u er in de vroege avond van 28 december 2015 allemaal. En toevallig viel er toen iets voor’, begint de politierechter. ‘Het is geen toeval, dat gebeurt meer’, reageert senior. Wat? ‘Het is altijd wat met Sjors. Hij bedreigt mensen. Een maatje van junior had zijn autootje op de stoep gezet. Sjors riep dat die auto in de weg stond en dat zijn dochter er niet langs kon met haar scooter.’

Toen gebeurde het. Sjors greep volgens senior een broodmes. En wat doe je dan? Dan grijp je in. ‘U was alleen? Volgens de aangever hebt u alle 3 geslagen’, stelt politierechter Groen vast. ‘Hij liegt 100 procent’, roept junior. ‘Sjors is met heel veel fantasie geboren’, vult senior aan. De rechter: ‘Waarom zou hij liegen?’ ‘Omdat hij altijd zielig wil doen.’ De rechter weer: ‘En waarom zou ú de waarheid vertellen?’ ‘Omdat ik niets te verliezen heb.’ Sjors werd na de vechtpartij naar het ziekenhuis afgevoerd. Senior is er niet van onder de indruk. ‘Hij gaat al met hoofdpijn naar het ziekenhuis.’ Geen botbreuken, wel blauwe plekken. ‘Omdat we tegen het keukenblok vielen.’ Het is duidelijk dat politierechter Groen zijn bedenkingen heeft bij het relaas van de 3, maar hij weet als geen ander dat verdachten mogen zeggen wat ze willen.

De aangiften van Sjors en zijn vriendin, de omschrijvingen van het letsel en de verklaring van een getuige spreken volgens officier van justitie Verhoeven boekdelen. Het opzettelijk toebrengen van zwaar lichamelijk letsel kan niet bewezen worden, maar dat geldt niet voor mishandeling in vereniging door het drietal van Sjors en zijn vriendin. Dat junior niet wist dat hij zoveel scherpe patronen in zijn woonwagen had, wil er bij de officier van justitie niet in. Omdat het drietal recentelijk niet is veroordeeld voor geweldsfeiten, volgt ze de gebruikelijke richtlijnen van het Openbaar Ministerie en eist ze tegen de broer van junior 60 uur werkstraf, tegen senior 100 uur en tegen junior 200 uur werkstraf. ‘Deze hoeveelheid cocaïne was namelijk voor de handel geschikt’, aldus officier Verhoeven. De eis tot schadevergoeding die Sjors en zijn vriendin hebben ingediend, halveert ze.

Raadsman Bals gelooft er niets van dat Sjors in de woonwagen hard onder handen is genomen. ‘Als we de aangiften moeten geloven, waren er 3 ambulances nodig geweest. De GGD-artsen zien verkleuringen en schrammen, maar ik zie niet terug wat mijn cliënten wordt verweten. Daarnaast valt op dat er veel mitsen en maren over het letsel in het dossier zitten. In de letselbeschrijving herken ik vooral de gevolgen van botsend geweld. De letselbeschrijving door de GGD-arts bij mevrouw is helemaal opmerkelijk. Het lijkt erop dat de aangevers de boel bedotten en druk in de weer zijn geweest om zichzelf verwondingen toe te brengen. Ze hebben ook een heel verhaal opgehangen over wapens in de woonwagen, maar daar zien we niets van terug.’

Voor de mishandeling mag wettig bewijs zijn, overtuigend is het zeker niet, meent advocaat Bals. De cocaïne en de patronen van junior is andere koek en daar zou een taakstraf bij passen, maar voor de mishandeling dienen de 3 heren vrijgesproken te worden. De vorderingen van de benadeelde partijen zijn wat hem betreft bespottelijk. Politierechter Groen vindt de mishandeling wel wettig en overtuigend bewezen. ‘De aangevers en een getuige hebben min of meer tegelijkertijd tegen 3 verschillende verbalisanten verklaard dat 3 personen de aangever te pakken hebben genomen. Op onderdelen verklaren ze ook hetzelfde. Ik denk niet dat dit afgesproken werk was. En dat geldt ook voor de mishandeling van mevrouw.’

In het dossier ontbreekt het bewijs dat hij kogelpatronen bezat die hij niet mocht hebben, constateert rechter Groen, dus daarvan spreekt hij junior op technische gronden vrij. De cocaïne is een ander verhaal; daarvoor is hij strafbaar. Maar de rechter bewandelt niet de weg die de officier van justitie voorstelt. Want, zegt hij, ‘ik vrees dat een bestraffing, bedoeld om ervoor te zorgen dat allerlei zaken in de toekomst niet meer gebeuren, daar niet toe zal bijdragen. Ik vind een voorwaardelijke bestraffing voldoende.’ De politierechter geeft senior en de broer van zijn zoon een voorwaardelijke werkstraf van respectievelijk 60 en 100 uur. Junior krijgt 200 uur werkstraf, waarvan 100 uur voorwaardelijk. De politierechter wijst de schadevergoeding af, want ‘niet kan worden uitgesloten dat beide partijen mede schuldig zijn aan het veroorzaken van incidenten zoals het onderhavige incident.’