Gemeenten mogen volgens de Participatiewet beleid voeren welke giften en tot welk bedrag deze giften vrij gelaten worden en niet op de bijstand in mindering worden gebracht. In het systeem van de Participatiewet zijn ontvangen boodschappen van een derde echter geen giften. Dat de Staatssecretaris van Sociale zaken en Werkgelegenheid in een brief aan de Tweede Kamer ontvangen boodschappen mogelijk als gift heeft aangemerkt, maakt dat niet anders. Daarvoor is een wetswijziging nodig. De gemeente hoefde de boodschappen dus niet als giften buiten beschouwing te laten. De gemeente hoefde bij het bepalen van de besparing door de boodschappen ook geen rekening te houden met het giftenbeleid van de gemeente. Volgens dat beleid kunnen incidentele en vrij beschikbare giften worden vrijgelaten. De boodschappen die de inwoonster van haar moeder kreeg voldeden niet aan dat beleid: die boodschappen kreeg de inwoonster structureel en dus niet incidenteel en die kon zij ook niet als geld vrij besteden. 

De Voedselbank Gooi en Omstreken verstrekt op verzoek en na een intake voedselpakketten als noodhulp. Om voor een voedselpakket in aanmerking te komen, wordt een financiële beoordeling gemaakt. Het gaat in eerste instantie vaak om een periode van drie maanden en gebruikers van de Voedselbank kunnen begeleid worden om de zelfredzaamheid te vergroten. De bedoeling is dat het een tijdelijke ondersteuning is. In deze zaak was de verstrekking van boodschappen door de moeder, anders dan de voedselpakketten van de Voedselbank, geheel vrijblijvend en op geen enkele wijze gebonden aan een voorafgaande aanvraag, voorwaarden, een financiële drempel of een tijdsbeperking. Daarom zijn dit geen gelijke gevallen en slaagt het beroep op het gelijkheidsbeginsel niet.

De Centrale Raad van Beroep concludeert dat de gemeente Wijdemeren terecht de bijstand heeft teruggevorderd ter hoogte van de Nibudnorm. Wel wordt het bedrag van de terugvordering verlaagd, omdat de gemeente zelf een gedeelte van de totale periode van drie jaar heeft laten vallen en omdat de gemeente over een ander gedeelte van die drie jaar onvoldoende bewijs heeft geleverd dat de inwoonster boodschappen ontving. Daarom heeft de Centrale Raad van Beroep de terugvordering vastgesteld op een bedrag van € 2.835,41. Verder moet de gemeente € 200,- aan immateriële schadevergoeding betalen vanwege een onrechtmatig huisbezoek. Het college moet ook de proceskosten van de inwoonster betalen.