Kort voordat de echtscheiding werd uitgesproken, sprak de verdachte zijn vrouw aan in de hoop dat zij hun relatie nog een kans wilde geven. In eerdere spraakberichten had zij duidelijk uitgelegd dat en waarom zij dat niet wilde en dat ze de echtscheidingsprocedure zou doorzetten. De spraakberichten van de verdachte mondden uit in doodsbedreigingen. Toen de vrouw de verdachte in hun laatste gesprek afwees, kocht de verdachte een groot vleesmes en wachtte hij vervolgens het slachtoffer op toen zij met hun driejarige dochtertje van de peuterspeelzaal kwam. Op straat in aanwezigheid van hun dochtertje doodde de verdachte het slachtoffer met vele messteken.

Het hof oordeelt, in afwijking van de rechtbank en het OM, dat de verdachte met voorbedachte raad handelde. Hij had de tijd om na te denken over zijn daad en de gevolgen daarvan. 

Deskundigen van het Pieter Baan Centrum stelden een persoonlijkheidsstoornis met narcistische en antisociale kenmerken bij de verdachte vast. Voor de deskundigen was onvoldoende duidelijk hoe de verdachte tot zijn daad kwam. Daardoor konden zij niet vaststellen of de stoornis bij het delict een rol speelde en dus ook niet of een behandeling van die stoornis de kans op herhaling kan verminderen. 

Het uiteindelijk vaststellen van wat er feitelijk is gebeurd, is bij uitstek de taak van de rechter. Het hof kon op grond van het dossier en de behandeling ter zitting vaststellen dat de verdachte besloot zijn vrouw te doden en vervolgens een mes kocht, haar opwachtte en vermoordde. Het hof brengt dat handelen in verband met de gekrenktheid van de verdachte die samenhangt met zijn narcistische stoornis. Om herhaling te voorkomen, is verplichte behandeling van lange duur noodzakelijk. Om deze redenen legt het hof naast de gevangenisstraf de maatregel van tbs met dwangverpleging op.