In februari 2014 rijden 2 van de 4 mannen naar de woning van het slachtoffer op een chaletpark in Huijbergen. Zij weten dat hij niet thuis is en wachten hem 2 dagen lang op. Als de man thuiskomt, nietsvermoedend uit de auto stapt en bij de kofferbak staat, schiet een van de mannen hem van achteren door het hoofd. Niet veel later vindt zijn zwangere vrouw hem zwaargewond op de oprit. Een paar uur later dag overlijdt de man aan zijn verwondingen. Aanleiding voor de moord zou een conflict zijn in het drugscircuit.

Maandenlang bleef onduidelijk door wie het slachtoffer was doodgeschoten. Totdat een van de 4 mannen voor een andere zaak verhoord werd door de Duitse politie. Tijdens dat verhoor verklaarde hij spontaan over zijn betrokkenheid bij de moord in Huijbergen. Naar aanleiding van die verklaring hervatte de Nederlandse politie het onderzoek en werden ook de andere 3 verdachten gevonden.

Het hof vindt dat er voldoende wettig en overtuigend bewijs is dat de 4 mannen de moord samen hebben gepleegd. Daarbij baseert het hof zich onder meer op de telefoongegevens van de mannen, de verklaringen die zij hebben afgelegd en DNA-onderzoek. 1 man was de organisator van het geheel, hij gaf onder andere instructies aan de 2 mannen die het slachtoffer bij zijn woning opwachtten. Deze 2 kregen voor de moord betaald in geld en drugs, dat gebeurde weer door de 4e man die ook de opdrachtgever was van de moord.   

De rechtbank vond eerder dat 1 verdachte, de man die in Duitsland heeft verklaard, een aanzienlijk kleinere rol zou hebben gespeeld. Hij zou alleen de chauffeur zijn geweest en op de uitkijk hebben gestaan. De rechtbank veroordeelde hem daarom slechts voor medeplichtigheid aan de moord en gaf hem daarom een lagere straf dan de andere 3 verdachten. Het hof gaat daar niet in mee en vindt dat er ook bij hem sprake is van medeplegen van moord.

Bij het bepalen van de hoogte van de straf, heeft het hof onder meer rekening gehouden met het grote en onherstelbare leed dat is toegebracht aan de nabestaanden van het slachtoffer. Er is sprake van een goed voorbereide huurmoord. Het gemak waarmee de verdachten bereid zijn geweest om iemand van het leven te beroven, getuigt volgens het hof van gewetenloosheid. Ook het gebrek aan berouw bij de verdachten weegt mee in hun nadeel.

Het Openbaar Ministerie eiste voor elk van de 4 verdachten een gevangenisstraf van 20 jaar. Omdat de zaak langer heeft geduurd dan de redelijke termijn hiervoor, vindt het hof een strafkorting van 1 jaar op zijn plaats. Als het hof dan alles afweegt, komt het tot de volgende straffen: 19 jaar voor de schutter en voor de opdrachtgever, 19½ jaar voor de organisator - hij wordt namelijk ook veroordeeld voor inbraak, vuurwapenbezit en het kweken van hennep - en 12 jaar voor de man die openheid van zaken heeft gegeven.