De verdachte heeft een spoor van geweld achter zich gelaten. Hij was betrokken bij een gewapende overval op een cafetaria in Sint-Willebrord op 2 september 2011. Daarbij schoot hij de medewerker achter de kassa neer. Samen met zijn mededader heeft hij die medewerker daarna ook nog ernstig mishandeld. Een laffe en gewetenloze daad volgens het hof. Ook de toevallig aanwezige bezoekers van de cafetaria zijn slachtoffer geworden. Zij werden afgeperst onder bedreiging van een vuurwapen. 5 dagen eerder had de verdachte ook al iemand met de dood bedreigd, door met een geweer door het raam van de voordeur van die persoon te schieten. Tot slot heeft de verdachte sieraden en een computer gestolen van de moeder van zijn stiefvader.

Op 30 augustus 2011 in Etten-Leur heeft de verdachte op een motoragent geschoten. Het Openbaar Ministerie had hem poging tot doodslag ten laste gelegd. Het hof vindt echter, anders dan de rechtbank, dat dit niet bewezen kan worden. De verdachte heeft verklaard dat hij globaal in de richting van de motoragent heeft geschoten, maar dat hij niet op de agent heeft gericht. Hij wilde hem alleen afschrikken of bedreigen om vervolgens te kunnen vluchten. Hij schoot op relatief korte afstand, vanuit een (nagenoeg) stilstaande auto, met een geweer met hagelpatronen die een zeker spreidingsniveau hebben, en heeft de motoragent niet geraakt. Volgens het hof kan niet worden vastgesteld dat de verdachte dusdanig in de richting van de motoragent heeft geschoten, dat er een aanmerkelijke kans was om hem raken. Het hof vindt het dan ook niet aannemelijk dat de verdachte de agent wilde doden of zwaar lichamelijk letsel toebrengen en spreekt hem daarom vrij van een poging tot doodslag.

In tegenstelling tot de rechtbank legt het hof geen tbs op. Dat komt doordat de verdachte in hoger beroep zijn proceshouding heeft veranderd: hij heeft alle feiten bekend en openheid van zaken gegeven én hij heeft meegewerkt aan een uitgebreid onderzoek in het Pieter Baan Centrum. Uit dat onderzoek kwam naar voren dat de man behandeld moet worden, maar dat tbs niet noodzakelijk is. De verdachte kampt met een drugsverslaving en een antisociale persoonlijkheidsstoornis die is ontstaan doordat hij in een crimineel milieu is opgegroeid. De deskundigen adviseren opname in een gesloten forensische verslavingskliniek, waarbij aandacht is voor zijn persoonlijkheidsproblematiek, en een geleidelijke maatschappelijke re-integratie die is gericht op werkhervatting. Het hof volgt dit advies en legt geen tbs op. De behandeling kan volgens het hof plaatsvinden in het kader van voorwaardelijke invrijheidstelling na het uitzitten van twee derde van de opgelegde straf.

Het hof heeft bij het bepalen van de straf eerst gekeken naar de straf die aan de medeverdachte van de overval is opgelegd. Dat is een gevangenisstraf van 7 jaar. Daarbij houdt het hof er rekening mee dat de verdachte het grootste aandeel heeft gehad bij de overval en bovendien meer strafbare feiten heeft gepleegd. Het hof is vervolgens tot de slotsom gekomen dat een gevangenisstraf van 9 jaar passend is.

Verder heeft het hof bepaald dat de verdachte een schadevergoeding moet betalen aan de slachtoffers. In totaal komt dat neer op een bedrag van ruim 17.000 euro.