Op grond van de Algemene wet bestuursrecht mogen aan de subsidieontvanger alleen verplichtingen worden opgelegd als die "strekken tot verwezenlijking van het doel van de subsidie". De Haagse subsidieregels verplichten Brijder om de maximumnorm uit de Wet openbaarmaking uit publieke middelen gefinancierde topinkomens in acht te nemen. Als die verplichting niet nagekomen wordt, kan de subsidie volgens de subsidieregeling van de gemeente Den Haag gekort worden. Naar het oordeel van de Afdeling bestuursrechtspraak ziet deze verplichting echter niet op het doel van de subsidie, het bieden van verslavingszorg, maar op het verwezenlijken van een ander doel, namelijk het voorkomen van topsalarissen bij gesubsidieerde organisaties.

Hoewel de wet mogelijkheden biedt om ook niet-doelgebonden verplichtingen aan een subsidie te verbinden, moeten die wel enig verband houden met de gesubsidieerde activiteit. Het verband tussen de verplichting geen topsalarissen te betalen en het bieden van verslavingszorg is echter "te ver verwijderd" om toelaatbaar te zijn, aldus de hoogste algemene bestuursrechter.

Gelet hierop zijn de Haagse subsidieregels die topsalarissen verbieden in strijd met de wet en daarom onverbindend. De Afdeling bestuursrechtspraak deed in juni 2014 een vergelijkbare uitspraak waarin gelijksoortige subsidieregels van de gemeente Eindhoven ook onverbindend werden verklaard.
Omdat het Haagse gemeentebestuur de subsidie om deze reden niet mocht korten, heeft de Afdeling bestuursrechtspraak de subsidie voor Brijder alsnog hoger vastgesteld op ruim € 2.6 miljoen.

In juli 2014 stelde het gemeentebestuur de subsidie voor Brijder over het jaar 2012 uiteindelijk vast op een bedrag van ruim € 2,5 miljoen. Dat bedrag was met bijna € 105.000 gekort, omdat enkele bestuurders van Parnassia Groep B.V., waaraan Brijder gelieerd is, topsalarissen hadden ontvangen.

Lees hier de uitspraak