De rechtbanken zijn ‘leeggelopen’ in Zuid-Korea. Waarom zou je er in de drukte van Seoel of Incheon ook naartoe gaan, als alle documenten en bewijsstukken 24 uur per dag, 7 dagen in de week, over het internet verzonden kunnen worden? Rechtzoekenden en hun advocaten zijn door het digitale gerechtelijke systeem niet alleen in staat om hun zaken in te dienen en te beheren, maar ook om alle documenten en bewijsstukken in te zien. Net als de rechters natuurlijk. ‘Alleen bij strafzaken hebben we het digitale gerechtelijke systeem niet ingevoerd, omdat de ontvankelijkheid van strafrechtelijk bewijsmateriaal wettelijk moet worden geregeld en we te maken hebben met aanklagers’, zegt Jiyoung Lee, rechter in de stad Anyang in het arrondissement Suwon (1,1 miljoen inwoners).

Jiyoung Lee is 38, maar heeft al alle kanten van de Koreaanse rechtspraak gezien. ‘We worden op jonge leeftijd rechter in Zuid-Korea en bouwen onze ervaring op door ons met alle zaken bezig te houden. Ik ben 3 jaar een civiele rechter geweest; daarvoor was ik strafrechter. Ik ben ook bestuursrechter geweest.’ Toen Jiyoung Lee begin 2005 rechter in opleiding werd in de hoofdstad Seoel, stond de digitalisering nog in haar kinderschoenen en kwam ze nog om in het papier. 5 jaar later was daar wel een einde aan gekomen. Zuid-Korea was op weg om, samen met de stadstaat Singapore, de digitale rechtbankreus van Azië worden.

Waarom Zuid-Korea vooruitloopt bij de digitalisering van de rechtspraak? Rechter Jiyoung Lee verklaart: ‘Van de 51 miljoen inwoners, woont 92 procent in stedelijk gebied. We zijn een van de meest bekabelde landen van de wereld. Het internet is snel en goedkoop.’ De tweede reden is de druk vanuit bevolking, aldus Jiyoung Lee. ‘Mensen konden op het internet op zoek naar de rechten die ze hadden of zouden moeten hebben, en begonnen die op te eisen. Door te digitaliseren konden we tegemoetkomen aan de roep uit de samenleving om betere toegang tot en transparantie van de gerechtelijke procedures.’ Het scheelde ook dat er een ‘aanjager’ was in Zuid-Korea, zegt Jiyoung Lee. ‘De voormalige president van het Hooggerechtshof Yonghoon Lee had het belang van digitalisering vroeg in de gaten. In het midden van de jaren 2000 overtuigde hij het parlement ervan dat er budget moest komen voor de digitalisering van de rechtspraak. Hij vond dat niet alleen noodzakelijk maar ook wenselijk.’

De digitalisering van de Zuid-Koreaanse rechtspraak kwam 5 jaar later goed op gang met de introductie van het digitale dossiersysteem. Met zijn nukken, dat wel. Jiyoung Lee: ‘Het systeem was niet zo stabiel. Er zaten veel programmafouten in. Na 4 jaar was het op orde. Het duurt een tijd voordat een digitaal rechtspraaksysteem is aangepast aan zijn gebruikers; dat zal ik ook tijdens mijn presentatie tijdens de Dag van de Rechtspraak zeggen. Maar als je geduldig bent, zul je zien dat de voordelen de nadelen geweldig overtreffen. Advocaten zijn niet verplicht om procedures elektronisch te starten, maar 90 procent verkiest de elektronische rechtspraak boven de papieren. Het vertrouwen in de rechtspraak is ook toegenomen. We zijn efficiënter en sneller geworden. Het mooie is: de snelheid gaat niet ten koste van de kwaliteit. We kunnen ons juist veel beter richten op de waardevolle en inhoudelijke zaken.’