In de nacht van 2 mei 2021 werd met kiezenstenen tegen het raam van een woning in Kerkdriel gegooid. De bewoners van deze woning ontdekten dit de volgende ochtend, toen zij de camerabeelden terugkeken. Doordat de politie vanwege een andere verdenking de telefoongesprekken die de 21-jarige man voerde vanuit het huis van bewaring - waar hij toen gedetineerd zat - afluisterde, kwam de politie hem op het spoor. Het bleek dat de 21-jarige man in opdracht van een medegevangene opdrachten doorgaf aan de andere 21-jarige man om een aanslag op een adres in Kerkdriel - van een voormalig werknemer van een fruitbedrijf uit Hedel - te plegen. Ook had de 21-jarige opdrachtgever telefonisch contact met een andere man, die uiteindelijk de kiezelstenen tegen het raam van de woning gooide. 

De advocaat van de 21-jarige opdrachtgever voerde aan dat de man zodanig onder druk werd gezet door de medegedetineerde dat hij hier niet tegenin kon gaan. Dit wordt psychische overmacht genoemd. De rechtbank gaat hier niet in mee, omdat uit de uitgeluisterde gesprekken volgt dat de man de medegedetineerde bewonderde en juist bij hem in de gunst wilde komen. Dat de man door de medegedetineerde onder druk werd gezet volgt niet uit het dossier. De rechtbank vindt de man dus strafbaar. 

De officier van justitie eiste een gevangenisstraf van 4,5 jaar tegen de opdrachtgever. De rechtbank legt een gevangenisstraf van 2 jaar op. De rechtbank vindt niet bewezen dat de man een moord probeerde uit te lokken en houdt meer rekening met de positieve ontwikkelingen in het leven van de man dan de officier van justitie. Bovendien past een gevangenisstraf van 2 jaar beter bij de straffen die in andere zaken die met de aanslagen op de fruithandel te maken hebben zijn opgelegd. Tegen de man die de rechtbank vrijspreekt eiste de officier van justitie een gevangenisstraf van 3 jaar, waarvan 1 jaar voorwaardelijk. Deze man krijgt geen straf, omdat hij wordt vrijgesproken. 

De bewoners van de woning waarop de aanslag zou moeten worden uitgevoerd vroegen allebei 4 duizend euro schadevergoeding. De rechtbank wijst dit niet toe, omdat de bewoners niet voldoende duidelijk hebben gemaakt dat zij door het gooien van de kiezelstenen immateriële schade hebben geleden die voor vergoeding in aanmerking komt.