De militaire kamer vindt, anders dan de officier van justitie, niet bewezen dat sprake was van ‘voorbedachte rade’. De man is daarom vrijgesproken van ‘moord’ en veroordeeld voor doodslag. Daardoor komt de militaire rechtbank tot een lagere straf dan door de officier van justitie geëist.

Voor ‘voorbedachte rade’ is nodig dat een persoon zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden op zijn besluit iemand om het leven te brengen. Diegene moet gelegenheid hebben gehad na te denken over betekenis en gevolgen van zijn daad. In dit geval had de man die gelegenheid niet.
De militaire kamer vindt dat de man heeft gehandeld in een ‘ogenblikkelijke gemoedsopwelling’. Vanaf het moment dat de man besloot zijn vrouw om het leven te brengen tot en met het uitvoeren ervan is er sprake van een kort tijdsverloop.

Het feit kan de man volledig worden toegerekend.

De man heeft niet alleen het slachtoffer het leven ontnomen, maar ook heeft hij de kinderen hun moeder afgenomen en haar familie en vrienden hun dierbare. Hij heeft ze onherstelbaar leed en veel pijn en verdriet aangedaan. Bovendien schokt een gewelddadig misdrijf als dit de samenleving in hoge mate en draagt het bij aan gevoelens van onveiligheid in de samenleving.

De militaire kamer heeft aan twee nabestaanden een vergoeding toegekend wegens kosten die zij hebben gemaakt door het overlijden van de vrouw.