Zorginstellingen van de Rigtergroep zouden volgens het Openbaar Ministerie (OM) meer zorguren hebben gedeclareerd dan daadwerkelijk zouden zijn verleend. De rechtbank spreekt de 55-jarige vrouw vrij van het leiding geven aan het verduisteren van PGB-zorggelden en het aanwenden van de zorggelden voor andere doeleinden dan waarvoor de zorggelden bestemd zijn. De advocaat maakte aannemelijk dat er veel discussie was over de regelgeving over het declareren van 24-uurswoonzorg. Hoe deze 24-uurswoonzorg gedeclareerd moest worden, was niet duidelijk. Voor de rechtbank is niet komen vast te staan dat - zelfs als de zorginstelling declareerde op een manier die niet in overeenstemming met de geldende regelgeving was - de Rigtergroep niet in redelijkheid kon denken dat zij mochten declareren op de door hen gekozen manier. De rechtbank oordeelt dat de zorginstelling in ieder geval niet opzettelijk verkeerd declareerde. 

Ook werd de zorginstelling verdacht van het verduisteren van zorggelden, dan wel het aanwenden van de zorggelden voor andere doeleinden waarvoor de gelden bestemd zijn om betalingen te verrichten aan de directrice voor gebruik van een pand voor dagbesteding. Deze dagbesteding zou volgens het OM niet of niet genoeg hebben plaatsgevonden.

De rechtbank stelt vast dat zorggelden bij de zorginstelling binnenkwamen en niet gelabeld werden. Er kan dus niet worden nagegaan of pgb-gelden, in strijd met het eigenlijke doel – het verlenen van zorg - zijn gebruikt voor betalingen voor het beschikbaar stellen van het pand. 

Ten slotte zou de vrouw zich volgens het OM schuldig hebben gemaakt aan het leidinggeven aan het plegen van valsheid in geschrift, waarbij zorginstelling R2 BV zou hebben gedeclareerd voor uren dat een cliënt in detentie zat. De cliënt in kwestie werd bij iedere positieve urinecontrole teruggeplaatst in detentie. De zorginstelling bleef tijdens de detentie in contact staan met de gemeente en probeerde niet te verbergen dat de cliënt op dat moment niet bij de instelling verbleef. Er werd groot belang toegekend aan het behouden van de zorgrelatie. Ook hier was sprake van onduidelijkheid in de regelgeving over declareren tijdens detentie. De rechtbank oordeelt dat sprake lijkt te van een onzorgvuldige administratie en spreekt de vrouw vrij van het leiding geven aan het plegen van valsheid in geschrift. 

De rechtbank veroordeelt de vrouw wel voor het leidinggeven aan het meermalen plegen van valsheid in geschrift met betrekking tot twee andere cliënten dan de hierboven beschreven vrijspraak. Het gaat om de 2 volgende kwesties. Allereerst is een zorgovereenkomst vals opgemaakt en is van deze valse zorgovereenkomst gebruik gemaakt. De betreffende cliënt diende een zorgovereenkomst te tekenen, maar had dit niet gedaan. Later werd de getekende zorgovereenkomst ingediend bij de Sociale Verzekeringsbank. De cliënt ontkende de handtekening gezet te hebben. Volgens de rechtbank is de verklaring van de cliënt geloofwaardig. Deze verklaring wordt ondersteund door  de verklaring van een medewerker. De rechtbank merkt verder op dat de bladzijde met de ingangsdatum in de zorgovereenkomst afwijkt qua opmaak.

Verder zijn een zorg- en huurovereenkomst, en een formulier wijziging persoonsgegevens vervalst. Een cliënt van de Rigtergroep werd ingeschreven als inwoner van Nijmegen. Feitelijk woonde de cliënt in Arnhem. De zorginstelling ontving wel de zorggelden van de gemeente Nijmegen. De rechtbank oordeelt dat de zorg- en huurovereenkomst en een formulier wijziging persoonsgegevens vervalst zijn en dat van deze geschriften gebruik is gemaakt. 

De rechtbank legt geen straf op voor de strafbare feiten, omdat de 55-jarige vrouw en de zorginstellingen niet hebben gehandeld om er zelf beter van te worden. Bovendien ondervond de vrouw al grote gevolgen van het bestuursrechtelijke onderzoek, de publiciteit die dit met zich meebracht en het navolgende faillissement van haar ondernemingen. De uiteindelijk bewezenverklaarde feiten staan niet in verhouding met de gevolgen die de vrouw al heeft ondervonden. De rechtbank weegt ook mee dat het oude feiten betreft. De rechtbank oordeelt daarom dat de vrouw geen straf krijgt opgelegd.