‘Anouk zou in augustus 2014 door u op haar neus zijn geslagen’, zegt politierechter Keijzer. Niets daarvan, zegt Melanie. Anouk had de hond uitgelaten en was met een bebloed gezicht thuisgekomen. Melanie: ‘Ze had in het park ruzie gekregen met een paar Marokkanen. Ik ben met haar meegegaan naar het ziekenhuis en wilde dat ze aangifte zou doen. Dat wilde ze niet en we kregen onderweg ruzie. Ik hoefde ook niet mee het ziekenhuis in. Een paar maanden later vertelde ze dat ze daar had verteld dat ik haar een gebroken neus had geslagen.’ Er waren al langer huwelijksspanningen, aldus Melanie. ‘Ik wilde dat we uit elkaar gingen, maar dat wilde zij niet. We kleineerden elkaar op het laatst.’ Rechter Keijzer: ‘Anouk zegt dat u haar afzeek en schreeuwde.’ Melanie: ‘Dat ontken ik niet. De politie is aan de deur geweest en de buren hadden er last van. Ik schold het meest. Tijdens een ruzie doe je en zeg je vervelende dingen.’

In dat licht moet de politierechter ook een vermeende mishandeling in juli 2015 zien, toen Melanie een tafellamp naar Anouk gooide en Anouks voet tussen de deur klemde. ‘Ik heb haar niet bewust met de lamp geraakt. En die deur gooide ik uit woede dicht. Ik schrok ervan dat haar voet ertussen zat.’ Op die dag was het voorgoed voorbij tussen de echtelieden. In september hebben moeder en dochter nog wel telefonisch contact met Anouk. Ze scholden haar de huid vol en zouden haar ook hebben bedreigd. ‘Dat heb ik gedaan, niet mijn moeder’, zegt Sylvia. Als bewijs laat haar advocaat Michel IJsseldijk het telefoongesprek op de laptop horen. Anouk zegt kalm: ‘Doe eens rustig, ik kwam mijn spullen halen’, maar verder komt er een hoop onduidelijk geschreeuw uit de laptop. ‘“Ik maak jou dood, als ik je tegenkom maak ik jou dood”, dat hoor ik wel’, zegt de politierechter, ‘maar ik kan niet beoordelen wie dat zegt’.

Sylvia kan achteraf nauwelijks geloven dat ze dat toen allemaal heeft gezegd. ‘Mijn moeder was overstuur, ze werd kapotgemaakt. Ik ging los, maar het is nooit mijn bedoeling geweest om Anouk iets aan te doen. Die kant van mijzelf vond ik niet zo mooi. Ik ben naar een psycholoog gegaan.’ Heel goed dat ze hulp heeft gezocht, aldus officier van justitie Rosemarijn van Andel, maar daarmee is de doodsbedreiging niet van tafel. ‘U zegt dat u niet van plan was haar iets aan te doen, maar ik kan mij goed voorstellen dat uw woorden heel beangstigend waren voor de ex-partner van uw moeder.’ Ze eist hiervoor een ‘lichte’ werkstraf van 15 uur tegen Sylvia. Omdat officier van justitie Van Andel het aandeel van moeder Melanie in de doodsbedreiging niet kan peilen, zou zij daarvan moeten worden vrijgesproken.

Voor het huiselijk geweld dat moeder Melanie pleegde, is volgens de officier van justitie wél voldoende wettig en overtuigend bewijs. ‘Ik wil aannemen dat beide partners aandeel hebben gehad in de ruzies, maar ik vind dat u hier over de schreef bent gegaan.’ Ze eist een werkstraf van 40 uur, waarvan de helft voorwaardelijk.
‘Waar is het steunbewijs voor de mishandelingen?’, vraagt Melanies advocaat Janneke Steenbrink. Nu ligt er alleen de verklaring van Anouk over die keer dat ze in het ziekenhuis belandde. ‘Melanie is tegenover de politie heel open geweest over haar aandeel in de ruzies met Anouk, en zij zegt ook: “Ik heb haar niet mishandeld”.’

Ook Sylvia moet worden vrijgesproken, meent haar advocaat IJsseldijk. De doodsbedreiging heeft hij net door de rechtszaal laten schallen, maar was dat een strafrechtelijke bedreiging? Hij vindt van niet. Anouk hoefde volgens hem ‘in redelijkheid niet te vrezen dat Sylvia haar woorden zou waarmaken.’ Immers: ‘De bedreigingen werden op afstand over de telefoon geuit, de dames hadden een goede verstandhouding gehad en mijn cliënte was emotioneel.’ Als Anouk voor iemand bang was, dan was het voor Melanie en niet voor Sylvia, aldus IJsseldijk. Als de rechter Sylvia niet wil vrijspreken, dan zou een voorwaardelijke boete van 250 euro redelijk zijn.

Politierechter Keijzer vindt 250 euro voorwaardelijk voor Sylvia ook redelijk, hoewel ze de bedreiging wel strafbaar vindt. Maar 'we moeten niet aansluiten bij de strafrichtlijnen voor huiselijk geweld. Belangrijker is dat u hulp hebt gezocht.'
De politierechter spreekt Melanie vrij van bedreiging. 'Ik vind het knap dat de politie 2 stemmen heeft kunnen onderscheiden op de opname, ik kan dat niet.' Ook voor de gebroken neus is onvoldoende bewijs, meent de rechter. 'Maar dat zie ik anders bij het gooien van de tafellamp. U zegt dat het niet uw bedoeling was om Anouk te raken, maar als je met spullen naar iemand gooit, dan is er op zijn minst sprake van voorwaardelijke opzet. Dat geldt ook voor het dichtduwen van de deur.'
Melanie krijgt een werkstraf van 40 uur, waarvan 20 voorwaardelijk. De rechter vond die eis erg laag voor de 2 mishandelingen waarvoor zij werd vervolgd. Maar nu slechts 1 mishandeling is bewezen, vindt ze dit wel een passende straf.

* Om reden van privacy gefingeerde voornamen.