In mei 2018 komt de verdachte in aanraking met een informatiemakelaar voor criminelen die hem geld belooft in ruil voor vertrouwelijke informatie. Informatie waar de verdachte op dat moment als politieagent toegang toe heeft, zoals persoonsgegevens, kentekeninformatie en opsporingsonderzoeken. De werkwijze was iedere keer hetzelfde: de verdachte kreeg via een speciale PGP telefoon de verzoeken om informatie binnen. Nadat de verdachte vervolgens de informatie had opgezocht, gaf hij deze door via de PGP telefoon of overhandigde de fysieke dossiers op een parkeerplaats. Afhankelijk van het soort verzoek ontving de verdachte geld, zoals 100 euro voor een kenteken en 500 euro voor een volledig dossier. De man bekende later zelf ook nog vier politie-uniformen verkocht te hebben en in totaal 30.000 euro te hebben verdiend met zijn acties. Uit het dossier blijkt dat met de informatie die verdachte doorspeelde vermoedelijk zeer ernstige feiten, zoals beschietingen op woningen, zijn gepleegd.

De verdachte verklaarde later veel spijt te hebben van zijn acties, en niet goed te kunnen verklaren waarom hij zo lang dubbelspel heeft gespeeld. Uit psychologisch onderzoek blijkt dat de verdachte boos en teleurgesteld was over eerdere gebeurtenissen bij zijn werkgever en met zijn acties mogelijk wraak heeft willen nemen. Ook blijkt dat verdachte persoonlijke trauma’s uit het verleden had, waarbij de moord op zijn vader (die ook politieagent was) een grote rol heeft gespeeld. Uit het rapport blijkt dat het lastig is voor de verdachte om te herleiden waarom hij bepaalde keuzes heeft gemaakt. De rechtbank rekent hem daarom de feiten in enigszins verminderde mate toe.

De verdachte heeft 2 jaar lang zijn ambtsgeheim zeer frequent geschonden. Daarmee bedroog hij niet alleen zijn directe collega’s, maar ondermijnde hij ook de Nederlandse rechtsstaat. In zijn rol als politieagent nam verdachte een bijzondere plaats in de samenleving in. Van een politieagent wordt verwacht dat deze integer en betrouwbaar is. Met zijn handelen stond daarentegen elke keer zijn eigen belang voorop. Dit alles neemt de rechtbank de verdachte zeer kwalijk. In zijn voordeel neemt de rechtbank mee dat verdachte vanaf het begin af aan openheid van zaken heeft gegeven en oprecht spijt lijkt te hebben. De verdachte krijgt, conform de eis van de officier van justitie, een celstraf van 4 jaar opgelegd. Dat de rechtbank de feiten in enigszins verminderde mate aan verdachte toerekent, maakt niet dat zij een lagere straf oplegt dan geëist. Daarvoor zijn de feiten te ernstig. Ook mag de man 9 jaar niet werken in een publiek ambt, waaronder dat van politieagent. Tot slot moet de man de 30.000 euro die het met zijn handelen verdiende, terugbetalen aan de Staat