In maart 2024 gaf de Raad van Toezicht (RvT) van WNL opdracht aan KPMG om een onderzoek in te stellen naar mogelijk grensoverschrijdend gedrag van de toenmalig bestuurder en hoofdredacteur. Dit volgde na het verschijnen van een rapport over misstanden binnen de Nederlandse Publieke Omroep én na een enquête onder WNL-medewerkers. Uit die enquête bleek dat 29 procent van de ondervraagden de werksfeer een 5 of lager gaf en dat 94 procent pestgedrag ervoer. In september 2024 werd het eindrapport opgeleverd. In een persbericht liet WNL weten dat de RvT in het onderzoek geen juridisch verwijtbaar grensoverschrijdend gedrag van de toenmalig bestuurder en hoofdredacteur zag. Het rapport is niet openbaar gemaakt, maar Spijker eist in dit kort geding dat daar verandering in komt. Zij wil dat het rapport op de website van WNL wordt gepubliceerd en eist dat ze het mag verspreiden onder derden.

Spijker stelt dat zij als oud-medewerkster van WNL én klokkenluider recht heeft op inzage van het rapport en dat zij het als journaliste vervolgens openbaar mag maken. Ze doet hierbij een beroep op veel verschillende wet -en regelgeving. Maar de voorzieningenrechter gaat daar niet in mee. Er bestaat geen algemeen recht voor journalisten op toegang tot informatie. Laat staan op publicatie van een intern rapport op de website van WNL. Anders dan Spijker stelt, is het niet zeker dat het in deze procedure gaat om overheidsinformatie. Daarnaast blijkt nergens uit dat WNL het beroep op geheimhouding van het rapport gebruikt om een maatschappelijk debat in de kiem te smoren, zoals Spijker stelt. Een algemeen inzagerecht van (oud)medewerkers op openbaarmaking van dit soort onderzoeken bestaat ook niet. In sommige gevallen kán een (voormalig) werknemer inzage krijgen, maar dan moet rekening worden gehouden met de belangen van anderen, zoals in deze zaak de belangen van WNL en de overige (oud)medewerkers van de omroep die zijn geïnterviewd. “Daaraan gaat Spijker geheel voorbij, omdat zij publicatie van alle bescheiden op de website van WNL en het recht op verspreiding van deze gegevens vordert”, aldus de voorzieningenrechter in het vonnis.

WNL vreest dat het publiceren van het onderzoek ertoe leidt dat werknemers bij mogelijke toekomstige onderzoeken zich niet meer vrij voelen vrijuit te spreken of zelfs zullen weigeren mee te doen. Ondanks dat het rapport geanonimiseerd is, zullen deelnemers voor een groot publiek toch herleidbaar zijn. De voorzieningenrechter acht een dergelijk (ongewenst) neveneffect bij publicatie van het rapport niet ondenkbaar. Spijker heeft in dit kort geding niet aannemelijk gemaakt dat een afweging tussen haar belang op publicatie en verspreiding van de diverse stukken en het belang van de overige geïnterviewden op bescherming van hun privacy in haar voordeel moet uitvallen.