De rechtbank merkt in het vonnis op dat Ilham Benchelh op zondagavond 10 januari 2010 voor het laatst contact heeft gehad met een aantal vriendinnen en met haar moeder. Daarna is zij spoorloos verdwenen en heeft in de afgelopen negen jaar niemand haar ooit meer gezien of gehoord. Ook heeft zij na 10 januari 2010 geen gebruik meer gemaakt van haar telefoon of bankrekening. De rechtbank gaat er om die reden vanuit dat zij na 10 januari 2010 niet meer in leven is geweest.

De laatste persoon die haar gezien heeft is M. Hij heeft altijd verklaard dat Ilham die avond hun gezamenlijke woning in Siddeburen vrijwillig heeft verlaten. De rechtbank gelooft dat niet. Uit verklaringen van vriendinnen en familie blijkt dat Ilham vastbesloten was om die avond niet meer weg te gaan. Zij wilde van M. gaan scheiden en was bang dat hij de sloten zou veranderen of haar spullen zou weggooien. Bovendien had zij zelf geen rijbewijs en was er, vanwege het slechte weer, geen openbaar vervoer van en naar Siddeburen mogelijk. Ook is met name niet aannemelijk dat ze zomaar haar éénjarige zoontje voor langere tijd zou achterlaten. De rechtbank komt daarom tot de conclusie dat Ilham in de avond van 10 januari 2010 in de woning om het leven is gekomen.

Het uitgebreide onderzoek door de politie heeft geen aanwijzingen opgeleverd voor een natuurlijk overlijden, een noodlottig ongeval of voor zelfmoord. M. heeft daar ook nooit iets over verklaard. De rechtbank is er dan ook van overtuigd dat Ilham door geweld om het leven is gebracht. De rechtbank wordt in die overtuiging gesterkt door het sporenonderzoek in de woning, waarbij onder meer op een groot aantal plaatsen rondom het bed waar Ilham sliep bloedspatten zijn aangetroffen, en door het feit dat M. plotseling en met grote haast op de dag na haar verdwijning het matras van dit bed heeft vervangen. M. heeft voor al deze feiten geen geloofwaardige verklaring kunnen geven.

Voor de rechtbank valt niet na te gaan wat er exact in de woning is gebeurd, anders dan dat M. kennelijk op een zodanige manier geweld heeft gebruikt tegen Ilham Benchelh dat zij als gevolg daarvan is komen te overlijden. Of M. haar met voorbedachte raad om het leven heeft gebracht kan niet worden vastgesteld. Daarom veroordeelt de rechtbank M. voor doodslag en niet voor moord.

De straf die de rechtbank oplegt is hoger dan de eis van de officier van justitie en is de maximale straf die voor doodslag opgelegd kan worden. De rechtbank rekent M. met name zwaar aan dat hij nooit openheid van zaken heeft willen geven en de nabestaanden tot op de dag van vandaag in onzekerheid houdt over wat er die avond met Ilham is gebeurd en waar haar lichaam is gebleven.