Van vijf veroordeelden mag het DNA niet worden opgenomen in de databank van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). Bij twee veroordeelden zijn bij de DNA-afname fouten gemaakt in een formulier. Hun bezwaren zijn formeel gegrond verklaard, maar hun DNA mag eventueel opnieuw worden afgenomen. Twee veroordeelden kregen te horen dat hun DNA wel in de databank mocht worden opgenomen. Hun bezwaar werd ongegrond verklaard.

De rechtbank oordeelde eerst dat de feiten waarvoor de klagers zijn veroordeeld, niet ‘DNA-waardig’ zijn. De feiten zijn redelijkerwijs niet op te sporen met DNA-onderzoek; op grond van die feiten alléén kon volgens de rechtbank geen DNA worden afgenomen. Daarna toetste de rechtbank op de kans op herhaling van feiten die wel ‘DNA-waardig’ zijn. Dit baseerde de rechtbank op het strafblad van de klagers, als dit aanwezig was.

De redenen waarom de rechtbank tot gegrondverklaringen kwam, verschilden. Twee klagers hadden een schoon strafblad. Eén klager had een strafblad waarop alleen rijden onder invloed staat. Dat feit is echter niet op te sporen met DNA-onderzoek.

Twee klagers hadden een strafblad waarop meer feiten stonden. Echter, voor die feiten gold dat ze niet zijn op te sporen met DNA-onderzoek, of dat die feiten heel oud en heel licht waren, of dat voor die feiten in het verleden helemaal geen straf was opgelegd. De rechtbank kon dus niet uit het strafblad van die twee afleiden dat zij misschien een nieuw feit zouden plegen dat met DNA kan worden opgespoord.

Vanwege de inbreuk op de persoonlijke levenssfeer gelden strenge eisen voor de administratieve vastlegging van DNA-afname. Bij twee personen van wie het bezwaar formeel gegrond is verklaard, zijn fouten gemaakt in de formulieren rond de afname. Hun bezwaren zijn formeel gegrond verklaard maar hun DNA mag eventueel opnieuw worden afgenomen.