Uit de bewijsmiddelen blijkt dat verdachte vanuit zijn rijdende auto meerdere malen op een naast hem rijdende auto met de twee inzittenden heeft geschoten. De rechtbank is van oordeel dat uit deze gedragingen, het gericht meerdere malen schieten op een auto met twee inzittenden, opzet op de dood kan worden afgeleid.

Ook concludeert de rechtbank dat er sprake is van voorbedachte raad. Op basis van in het vonnis genoemde feiten en omstandigheden blijkt dat verdachte voorafgaand aan zijn handelen voldoende tijd heeft gehad zich te beraden op het genomen of het te nemen besluit, zodat hij gelegenheid heeft gehad na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daar rekenschap van te geven. Voor de rechtbank staat vast dat het handelen van de verdachte niet het gevolg is geweest van een ogenblikkelijke gemoedsopwelling. De rechtbank acht bovendien geen contra-indicaties aannemelijk geworden die het aannemen van voorbedachte raad in de weg staan. De rechtbank acht poging tot moord dan ook bewezen.

De rechtbank legt aan de verdachte een gevangenisstraf van zeven jaar op, met aftrek van voorarrest. De rechtbank verklaart de door ingediende vorderingen tot schadevergoeding niet-ontvankelijk, omdat er niet voldoende informatie is om daar over te kunnen oordelen. De vorderingen kunnen slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.