De vrouwelijke verdachte is geboren in Litouwen. In 2013 trouwde zij met de man in Nederland en in april 2017 werd hier hun dochtertje geboren. Zij hadden vanaf dat moment gezamenlijk gezag over het kindje. Volgens de vader van het meisje waren er in februari 2019 relationele problemen tussen hem en de verdachte. 

De vrouw vertrok toen met goedkeuring van de man, voor vier weken samen met het kindje naar Litouwen. Toen de verdachte en het dochtertje niet meer terugkeerden voerde de man tevergeefs meerdere procedures in Litouwen om zijn dochtertje naar Nederland te halen. In Nederland deed hij aangifte, maar dat leidde in eerste instantie niet tot vervolging. Na een beklag oordeelde het gerechtshof in 2021 dat er over moest worden gegaan tot vervolging van de verdachte.

Ouderlijk gezag houdt in dat beiden ouders het recht én de plicht hebben om hun kind op te voeden en te verzorgen. Het belang van het kind staat hierin centraal. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de verdachte haar dochtertje gedurende een periode van ruim anderhalf jaar ongeoorloofd in Litouwen bij zich gehouden, door het meisje te onttrekken aan het gezag van haar vader. 

De verdachte maakte het daarmee onmogelijk voor de vader om zijn taak als ouderlijk gezag uit te voeren. Bovendien had het nadelige gevolgen voor de hechting van het meisje met haar vader in een cruciale leeftijdsfase. Mede als gevolg van die onttrekking, is het contact tussen de vader en het kindje ook nu, ruim 4 jaar later, nog ernstig belemmerd. Zonder dat de vader daar inspraak in had, is het meisje inmiddels geworteld in Litouwen.

Volgens de rechtbank ziet de verdachte de ernst van het door haar aangedane leed aan de vader kennelijk niet of onvoldoende in. Op grond van deze omstandigheden is een langdurige, onvoorwaardelijke gevangenisstraf op zijn plaats. De rechtbank weegt echter ook mee dat dit zeer waarschijnlijk onwenselijke gevolgen heeft voor het minderjarige dochtertje.

Het meisje is inmiddels 6 jaar oud. De verdachte was de enige ouder die voor haar zorgde en het grootste deel van haar leven, bracht zij in Litouwen door. Een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de moeder is daarmee niet in het belang van het meisje, terwijl dit juist voorop moet staan. De rechtbank komt daarom tot een lagere en grotendeels voorwaardelijke celstraf dan eerder geëist door de officier van justitie.