De officier van justitie verweet de man dat hij probeerde één van zijn zoontjes te doden. Hij dwong de jongen eerst te drinken, kneep vervolgens zijn keel dicht, drukte met kracht op zijn borst en gooide zijn kind daarna van zich af. Volgens de rechtbank zijn er op basis van de bevindingen van een forensisch arts en verklaringen van de echtgenote geen aanwijzingen gevonden dat de man zijn zoontje zou hebben willen doden. Zo leveren handelingen zoals het dwingen tot drinken en het ruw of hardhandig vastpakken of het drukken op de borst, geen poging tot doodslag op. Ook kan niet worden vastgesteld of er sprake was van het schudden of de keel dichtknijpen van de baby. Bovendien nuanceerde de vrouw later haar verklaring door te stellen dat er geen sprake zou zijn van gooien van de baby, maar ruw neerleggen.

De echtgenote van de verdachte verklaarde ook dat haar man haar mishandelde. De verdachte ontkent dit, maar verklaarde dat hij de vrouw wel heeft geduwd. Omdat het bewijs hoofdzakelijk afkomstig is van de vrouw zelf én niet is vast komen te staan dat zij pijn heeft gehad of letsel heeft opgelopen, heeft de rechtbank onvoldoende bewijs om de man voor mishandeling te veroordelen.

De rechtbank wil aannemen dat de verdachte zich met twee zeer jonge kinderen in een voor hem zware situatie bevond. Alle zorg rustte nagenoeg op hem, omdat de moeder herstellende was van een keizersnede. De baby’s waren dus zeer afhankelijk van de man. Vanwege een ongeval in het verleden was ook hij beperkt en desondanks zocht hij geen hulp bij familie of hulpverleners. In plaats daarvan maakte hij de tweeling slachtoffer van zijn onvermogen goed voor hen te zorgen en liepen zij zwaar lichamelijk letsel op. Dit rekent de rechtbank de man aan. Kindermishandeling roept gevoelens op van afschuw, onbegrip en boosheid. Niet alleen in de naaste omgeving, maar ook in de maatschappij. Het grote aantal botbreuken onderstreept de ernst van het delict. 

De rechtbank weegt in het voordeel van de man mee dat hij niet eerder is veroordeeld en hij volgens een psychiater en psycholoog verminderd toerekeningsvatbaar is. De rechtbank acht het van belang dat de man wordt behandeld voor zijn problematiek en legt daarom een gedeelte van de gevangenisstraf voorwaardelijk op met een proeftijd van drie jaar. Aan die voorwaardelijke straf koppelt de rechtbank een aantal bijzondere voorwaarden. Zo krijgt de man onder meer een contactverbod met zijn zoontjes voor één jaar en moet hij zich laten behandelen.