Volgens de officier van justitie was de verdachte betrokken bij 10 woninginbraken, 4 pogingen daartoe, autodiefstal en heling van een auto. In de meeste gevallen gebeurde dit tussen november 2018 en februari 2019. De verdachte bekende een aantal delicten, maar zei van het merendeel van de verwijten niets af te weten.

De rechtbank gaat in één geval mee met het verweer van de verdachte. Er is onvoldoende bewijs dat hij bij een woninginbraak in Woudrichem betrokken was en daarvoor wordt de verdachte dan ook vrijgesproken. Voor de overige delicten ziet de rechtbank wel voldoende bewijs. Zo kan de man door een vaste werkwijze worden gekoppeld aan inbraken in ’s-Hertogenbosch, Nuenen, Budel, Nijkerk, Pannerden en Sleeuwijk en pogingen in Bemmel en Budel. De verdachte reed in die gevallen samen met een ander overdag naar een (semi-)vrijstaande woning. Meestal was hij samen met zijn broer, die in november 2019 werd veroordeeld voor een aantal van deze woninginbraken. Deze broer belde aan bij de woning om te kijken of de bewoners thuiswaren. Als dit niet het geval was, ging de verdachte via de achterzijde de woning binnen en haalde hoofdzakelijk sieraden en geld weg. Van een aantal inbraken is de buit aangetroffen bij de verdachte en zijn broer.
Verder bewijst aangetroffen DNA dat de verdachte verantwoordelijk is voor inbraken in Schijndel en Eersel en pogingen in Vught en Voorthuizen. Ook is er volgens de rechtbank voldoende bewijs dat de verdachte in Den Dungen een auto weghaalde en dat hij een auto in bezit had waarvan hij redelijkerwijs had moeten weten dat deze gestolen was.

De rechtbank vindt het ernstig dat de verdachte zich, vlak nadat hij uit detentie kwam en in een relatief korte tijd, schuldig maakte aan zoveel delicten. Ook weegt de houding van de verdachte mee. Hij bekende alleen de delicten waar hij meende niet meer onderuit te kunnen. Daarmee creëerde hij slechts een zweem van openheid. Hij kwam echter met gezichtsbedekkende kleding naar de behandeling van zijn strafzaak om een eventuele herkenning aan de hand van beschikbare camerabeelden te voorkomen. Het is voor de verdachte blijkbaar een volstrekt gebruikelijke leef- en handelwijze om zich bezig te houden met criminele activiteiten, anderen daarbij schade te berokkenen en hen waardevolle en dierbare bezittingen af te nemen voor eigen gewin. Daarbij dringt hij ook nog eens op brutale wijze de persoonlijke leefomgeving van anderen binnen. Enig normbesef lijkt hem daarin niet te hinderen. De rechtbank is daarom niet overtuigd dat de verdachte oprecht is in zijn bewering dat hij de laakbaarheid van zijn handelen inziet.
Al met al vindt de rechtbank een celstraf van 6 jaar op z’n plaats. Daarnaast is de verdachte bij een eerdere veroordeling voorwaardelijk in vrijheid gesteld. De rechtbank beslist dat hij die 57 dagen celstraf nu alsnog moet uitzitten.