De jongen en zijn moeder waren op 29 september 2017 in haar woning in ‘s-Hertogenbosch. Bij een steekincident belandden de moeder en zoon op de grond in het halletje van de woning. De lezingen van de jongen en zijn moeder over wat er is gebeurd, lopen sterk uiteen. De vrouw geeft aan dat de jongen haar aanviel met het mes. De officier van justitie volgt de vrouw en vindt dat er sprake is van een poging tot doodslag. Volgens de advocaat handelde de jongen uit noodweer nadat de moeder met een mes voor hem stond.

De rechtbank stelt vast dat er geen bewijs is voor de verklaring van de jongen dat zijn moeder hem met een mes zou hebben aangevallen. Daar staat tegenover dat de verklaring van de vrouw wordt ondersteund door getuigen. Zij verklaarden dat de deur naar de woning open was en de vrouw op haar rug in het halletje lag. Volgens de getuigen zat de jongen met een mes in zijn hand bovenop haar en maakte hij daarmee stekende bewegingen richting de vrouw. Ook stelt de rechtbank vast dat uit medische informatie blijkt dat de vrouw in de linkerzijde van haar bovenlichaam is gestoken, dat haar milt en middenrif waren geperforeerd en ze een klaplong had. In zo’n situatie is de kans aanmerkelijk dat iemand het niet overleeft. De rechtbank komt daarom tot een poging tot doodslag.

Bij het bepalen van de straf houdt de rechtbank er rekening mee dat de jongen zijn moeder levensgevaarlijk heeft verwond met een mes. Niet alleen heeft de jongen haar lichamelijk letsel toegebracht, maar haar ook groot psychisch leed aangedaan zoals bleek uit de slachtofferverklaring van de vrouw.
De jongen was destijds pas 13 jaar oud. Daarnaast houdt de rechtbank rekening met de persoonlijke omstandigheden van de inmiddels 14-jarige verdachte en de adviezen van een psycholoog en de Raad voor de Kinderbescherming (Raad). Zo constateert de rechtbank onder meer op basis van het psychologisch rapport dat het steekincident niet los valt te zien van de gevolgen die de echtscheiding van zijn ouders had voor de jongen. De jongen was in een sociaalmaatschappelijk isolement terechtgekomen vooral door toedoen van zijn vader. Dat houdt ook verband met zijn handelen. Daarnaast hebben de ouders volgens de Raad een onvoldoende stabiele en emotioneel veilige basis kunnen bieden.

De maximale celstraf voor een verdachte tot 16 jaar is één jaar jeugddetentie. En bij minderjarigen wordt, veel meer dan bij het strafrecht voor volwassenen, rekening gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en wat de straf betekent voor zijn persoonlijke ontwikkeling.
Al met al vindt de rechtbank een jeugddetentie van 360 dagen op zijn plaats en worden 170 dagen daarvan voorwaardelijk opgelegd. Die deels voorwaardelijke straf legt de rechtbank op om de jongen ervan te weerhouden opnieuw in de fout te gaan en om ervoor te zorgen dat hij behandeling krijgt.