De 1,5 jaar oude dochter van de verdachte werd in februari 2014 opgenomen in een ziekenhuis in Uden. Bij het kind werden in eerste instantie geen noemenswaardige klachten aangetroffen. Een dag later was het kind suf en lusteloos en besloot de kinderarts uitgebreid onderzoek te doen. In het bloed van de peuter werd paracetamol en Tramadol gevonden. Onderzoek van 2 deskundigen van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) wees uit dat de pijnstiller Tramadol ergens die dag tussen 9.00 en 14.00 uur moet zijn toegediend.

Op basis van getuigenverklaringen stelt de rechtbank vast dat er geen Tramadol op de kinderafdeling in het ziekenhuis aanwezig was. Daarnaast is het medicijn op huisartsenvoorschrift aan de verdachte verstrekt. Ook was de verdachte alleen op de kamer met haar dochter in de periode dat de Tramadol en paracetamol moeten zijn toegediend. De rechtbank acht het verder van belang dat de verdachte, zonder te weten welk medicijn exact in het bloed van haar dochter was aangetroffen en zonder dat haar daarnaar was gevraagd, aan één van de kinderverpleegkundigen heeft verteld dat zij het medicijn Tramadol (Tramal) slikt. 

De verdachte heeft opzettelijk haar eigen dochter mishandeld door haar onnodig een medicijn toe te dienen en haar daarmee ziek te maken. Ze had als moeder haar kind juist geborgenheid en veiligheid moeten bieden. Kindermishandeling is een ernstige vorm van mishandeling.
Een psycholoog en een psychiater stellen dat bij de verdachte waarschijnlijk sprake is van Münchausen by proxy. In het voordeel van de verdachte houdt de rechtbank er onder meer rekening mee dat ze niet eerder is veroordeeld en dat dit feit haar verminderd toegerekend kan worden. Ook weegt mee dat er inmiddels 2 jaar verstreken zijn en is het leven van de vrouw drastisch veranderd: haar kinderen zijn uithuisgeplaatst en onder toezicht gesteld, ze is haar baan verloren en ze is gescheiden van de vader van haar kinderen. Daarnaast is de verdachte geheel vrijwillig begonnen met individuele therapie en is er volgens haar behandelaar sprake van een opvallend gunstige therapeutische ontwikkeling.

De rechtbank legt op advies van de deskundigen een proeftijd op van 5 jaar. Als bijzondere voorwaarde wordt hieraan onder meer verbonden dat ze zich verplicht voor langere tijd ambulant moet laten behandelen en zich moet houden aan de aanwijzingen die haar in het kader van die behandeling worden gegeven.