Het college van burgemeester en wethouders van Breda heeft geweigerd een persoonsgebonden budget voor maatwerkvoorzieningen voor begeleiding en huishoudelijke verzorging op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 voort te zetten. Appellant, degene die in hoger beroep ging, was het hier niet mee eens en diende een bezwaarschrift in. In bezwaar oordeelde het college dat het bezwaarschrift tijdig was ingediend. Zonder dat de tijdigheid van het bezwaar tussen partijen was opgeworpen, ging de rechtbank op basis van vaste rechtspraak ambtshalve over tot vernietiging van de beslissing op bezwaar, omdat het bezwaar volgens haar (niet-verschoonbaar) te laat was ingediend. Het bezwaar van appellant werd daarom alsnog wegens termijnoverschrijding niet-ontvankelijk verklaard. In hoger beroep betoogt appellant dat het bezwaarschrift wel tijdig was ingediend. 

De gemengde kamer oordeelt dat de wettelijke bepalingen over de tijdigheid van een bezwaar- of beroepschrift dwingend van aard zijn, maar dit betekent niet dat zij van openbare orde zijn. De bestuursrechter mag daarom niet meer ambtshalve toetsen of een bezwaarschrift tijdig is ingediend en in hoger beroep wordt niet meer ambtshalve getoetst of bij de rechtbank tijdig beroep was ingesteld. Het nieuwe uitgangspunt wordt ook gehanteerd voor lopende zaken. Hiermee wordt voorkomen dat aan een belanghebbende de toegang tot de bestuursrechter wordt ontzegd als tussen partijen de tijdigheid van een rechtsmiddel in een voorgaande fase niet was opgeworpen.