Beide vrouwen waren met elkaar bevriend en runden allebei een winkel in Oostburg. Enige tijd voor de moord heeft een trio plaatsgevonden tussen Ichelle, de verdachte en haar partner. Ichelle en de partner van verdachte zijn toen verliefd op elkaar geworden; de relatie tussen de verdachte en haar partner verslechterde en kwam tot een einde.

Op 15 december 2020 kwam Ichelle 's morgens naar de winkel van de verdachte. Op enig moment ontstond een woordenwisseling tussen beide vrouwen. Wat zich vervolgens precies heeft afgespeeld is onvoldoende duidelijk geworden.

De verdachte heeft verklaard dat zij uiteindelijk de keel van Ichelle heeft dichtgeknepen, waardoor zij is overleden. Om te doen voorkomen dat het slachtoffer nog in leven was, heeft de verdachte vervolgens familieleden en vrienden met de telefoon van het slachtoffer sms-berichten verstuurd, waarmee zij hen op verwerpelijke wijze valse hoop heeft gegeven en hen heeft voorgelogen.

Toen de familie van het slachtoffer na 15 december 2020 geen contact meer met haar kreeg, is zij als vermist opgegeven en zijn er wekenlang verschillende vergeefse zoektochten gehouden.

De verdachte heeft het stoffelijk overschot eerst in haar winkel verborgen gehouden. Een paar dagen na de moord heeft zij een zaag gekocht en het lichaam in 9 stukken gezaagd. De delen heeft zij enkele weken later in vuilniszakken gedumpt in het afwateringskanaal bij Sluis. Pas weken later werden de lichaamsdelen teruggevonden. 

Om te komen tot een veroordeling voor moord moet voorbedachte raad bewezen zijn, anders gaat het om doodslag. Op 15 december 2020 bezocht een klant de winkel. Op een zeker moment hoorde zij gekreun, achter in de winkel. De verdachte ging kijken, waarna het gekreun stopte. Het hof is van oordeel dat de verdachte Ichelle, die op dat moment kennelijk nog in leven was, toen alsnog van het leven heeft beroofd. Volgens het hof heeft de verdachte vanaf het moment dat zij het gekreun hoorde en naar achteren is gelopen, tot het moment dat ze het slachtoffer om het leven bracht, voldoende tijd en gelegenheid gehad om zich te beraden en handelde zij dus niet in een plotselinge gemoedsopwelling. Het hof is dan ook van oordeel dat de verdachte met voorbedachte raad heeft gehandeld en acht moord wettig en overtuigend bewezen. 

Nadat de verdachte eerst de schuld in de schoenen trachtte te schuiven van haar ex-partner, heeft zij pas ruim een jaar na haar aanhouding bekend dat zij het slachtoffer van het leven heeft beroofd. Ondanks die verklaring is altijd onduidelijk gebleven wat er op 15 december 2020 zich precies heeft afgespeeld tussen beide vrouwen. Dit moet de verwerking van het verlies voor de nabestaanden extra hebben bemoeilijkt, aldus het hof. Enig teken van berouw voor haar daden kan het hof uit dit handelen van de verdachte niet afleiden, integendeel.

Het hof vindt de mensonterende manier waarop de verdachte met het stoffelijk overschot van Ichelle is omgegaan, schrijnend en getuigen van een totaal gebrek aan respect. De verdachte heeft de nabestaanden van Ichelle bovendien – door de wijze waarop zij met het stoffelijk overschot is omgegaan – de mogelijkheid ontnomen om op gepaste wijze afscheid van haar te nemen.

Uit psychologisch en psychiatrisch onderzoek komt naar voren dat langdurig toezicht en controle op de verdachte nodig is. Naast een gevangenisstraf van 18 jaar, legt het hof de verdachte daarom ook een gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbeperkende maatregel op. Deze maatregel treedt in werking na de detentie. De opgelegde straf komt overeen met de straf die de rechtbank Zeeland-West-Brabant eerder oplegde.

Verder moet de verdachte de nabestaanden in totaal een schadevergoeding van bijna 200.000 euro betalen voor de geleden materiële en immateriële schade.