De politie gaat op zoek naar Esmee en komt verschillende keren bij Ron aan de deur, die telkens zegt niet te weten waar ze is. De politie gaat door met zoeken. God mag weten wat er is gebeurd met de kwetsbare tiener. Uiteindelijk krijgen ze van Rons vriendin een bruikbare aanwijzing: Esmee zit bij Ron achter de verwarming óf achter een luik. En ja hoor, als agenten bij Ron thuis het luik van een voormalige wietkelder opentrekken, komt Esmee tevoorschijn.

Esmee gaat terug naar Ipse de Bruggen en Ron moet mee naar het politiebureau bij het Zuiderpark. Hij zit 3 dagen vast. Wie weet wat hij al die tijd heeft uitgespookt. ‘Sorry, ik ben geen Marc Dutroux’, verzekert Ron de politierechter in zaal E2 van het Haagse gerechtsgebouw. ‘Zij zocht contact met mij. Ik wilde haar beschermen.’ Beschermen tegen wie, wil rechter Jolien Montijn weten. ‘Tegen haar stiefvader en haar moeder’, antwoordt Ron. ‘Ze mocht niet naar buiten bij haar moeder en kreeg niets te eten. Ze wilde daar weg omdat haar moeder haar had gefilmd terwijl ze haar stiefvader zat te pijpen. Het was maar 1 keer gebeurd, zei haar moeder tegen mij. Toen werd ik link. Ik heb Veilig Thuis gebeld, maar toen bleek dat ze daar al 3 jaar liepen! “Kan ze niet bij u blijven dan?”, zeiden ze tegen me. “Spoor je wel? Ik ben een man alleen”.’

Begin dit jaar wordt Esmee onder toezicht van een gezinsvoogd gesteld en uit huis geplaatst. Ze neemt haar intrek bij Ipse de Bruggen. Ze is er ongelukkig en loopt geregeld weg. De officier van justitie verdenkt Ron ervan dat hij Esmee na de 6e ontsnapping 3 dagen onderdak heeft geboden. Esmee was helemaal niet 3 dagen bij hem, ze zat bij vriendinnen in Rijswijk, aldus Ron. Pas op het laatst kwam ze ongevraagd bij hem langs. Ron: ‘Ik kijk ‘s avonds een uurtje televisie, en opeens komt Esmee uit de keuken lopen. Ze was er in mijn belevening een half uurtje. Op dat moment stond ook haar stiefvader voor de deur, met een stel mannen. Ik zeg tegen Esmee: “Ga onder het luik.” De politie was er ook. Ik kreeg gelijk handboeien om en ik werd in een politiebus gegooid. En toen is ze gevonden.’ ‘Heeft Esmee vaker onder dat luik gezeten?’, vraagt de politierechter. ‘Doe normaal, 1 keer.’

Esmees moeder weet zeker dat Ron haar dochter veel langer op bezoek heeft gehad. Volgens haar hangen bij zijn woning camera’s, en telkens als de politie komt verstopt hij Esmee. Ron zou namelijk meer zijn dan een ‘vertrouwenspersoon’. De politie vindt bij Ipse de Bruggen dagboeken waarin Esmee schrijft dat ze met Ron in het park heeft liggen vrijen. ‘Het handschrift in dat dagboek komt totaal niet overeen met het handschrift van Esmee’, reageert Ron. Rechter Montijn: ‘Uw dochter zegt tegen de politie dat u ‘wat doet’ met Esmee.’ Ron: ‘Esmee wilde apart met mij praten over wat er vroeger is gebeurd. Dat wilde mijn dochter niet, zo zit het.’

Officier van justitie Eline Gussenhoven is ervan overtuigd dat Ron de minderjarige Esmee ‘heeft onttrokken aan het gezag’. Dat deed hij 3 dagen lang, maar ook als hij vandaag de waarheid spreekt en Esmee maar kort in een donkere kelder heeft verborgen, dan nog zat hij fout. ‘Mijnheer gaat niet over haar, mijnheer mag zelfs geen contact met haar hebben’, aldus de officier. Maar Ron spreekt niet de waarheid, hij heeft Esmee veel langer dan alleen dat uurtje op 2 augustus over de vloer gehad, aldus de officier. ‘Uit de verklaring van Esmee bij de politie maak ik op dat zij al op 1 augustus bij mijnheer thuis heeft gedoucht.’ De officier eist een werkstraf van 80 uur, 3 weken voorwaardelijke gevangenisstraf en een contactverbod. Zonder bijzondere voorwaarden, want die hebben volgens de reclassering bij Ron geen effect. Hij weigert mee te werken aan welke behandeling ook.

De rechter dient Ron volgens zijn raadsvrouw Anna Walkate vrij te spreken omdat het Openbaar Ministerie hem op basis van een verkeerd wetsartikel vervolgt. De raadsvrouw: ‘Het OM gebruikt Artikel 279 van het Wetboek van Strafrecht, dat gaat over het opzettelijk onttrekken van een minderjarige aan het wettig gezag. Dat gaat hier niet op. Esmee loopt steeds uit zichzelf weg. Het gaat hier om een minderjarige die conform artikel 280 zichzelf onttrekt aan het gezag en vervolgens door een ander wordt verborgen. Mijn cliënt heeft dat meisje niet onttrokken aan het gezag, dat heeft zijzelf gedaan.’ En trouwens, uit het dossier blijkt helemaal niet dat Esmee linea recta van het opvanghuis naar Ron is gegaan. En blijkt ook niet uit dat zij op 1 augustus bij hem onder de douche heeft gestaan. Ron is er ook nooit op uit geweest om Esmee te verbergen voor Ipse de Bruggen of voor de politie. ‘Hij wilde haar verbergen voor haar stiefvader’, aldus raadsvrouw Walkate. ‘En dat kan hem nauwelijks kwalijk worden genomen. Ik ben blij dat het meisje in een gesloten instelling is geplaatst. Laten we hopen dat ze daar op zijn plek is en dat mijn cliënt door kan gaan met zijn leven.’

Heeft het OM het verkeerde wetsartikel uit de kast gehaald om Ron te vervolgen? Officier van justitie Gussenhoven vindt van niet. ‘In de richtlijn voor strafvordering minderjarigen staat bij Artikel 279 dat het niet vereist is dat de verdachte het initiatief tot onttrekking heeft genomen, wél dient de verdachte beslissende invloed te hebben gehad op de scheiding tussen de minderjarige en hen die het gezag uitoefenen. Dat is exact waar het hier om gaat.’ ‘Ik heb nooit contact met Esmee gezocht’, zegt Ron als hij van de rechter het laatste woord krijgt. ‘Ik heb haar altijd netjes teruggebracht. Ik word gestraft omdat zij wegloopt. En die werkstraf, sorry, nee.’ De rechter: ‘Dat gaat u niet doen?’ Ron: ‘Zeker niet. Zet mij maar vast.’ De rechter: ‘De meeste mensen vinden een gevangenisstraf erger.’ Ron: ‘Het zal mij een fokking zorg zijn.’

Dan heeft Ron toch iets om over na te denken, want politierechter Montijn geeft hem een werkstraf van 80 uur en een contactverbod. Als hij die werkstraf niet uitvoert, mag hij 40 dagen brommen. Waarom die straf? Omdat Ron de minderjarige Esmee heeft onttrokken aan het gezag zoals bedoeld in Artikel 279. De politierechter: ‘In het commentaar bij dat artikel staat dat het wel relevant maar niet doorslaggevend is dat het initiatief bij de minderjarige ligt. Het gaat erom dat de dader beslissende invloed heeft gehad.’ Ron heeft Esmee niet (tegen haar zin) opgehaald, maar hij heeft haar wél in huis gelaten en verborgen. Daarmee heeft hij beslissende invloed gehad op de scheiding tussen Esmee en degene die gezag over haar had. ‘Esmee heeft verklaard dat ze continu in het luik dook als de politie aan de deur kwam. Zij heeft het niet over haar stiefvader, of mannen aan de deur’, aldus de rechter. En Esmee is niet zo kort bij hem geweest als Ron beweert. ‘Esmee zegt dat ze op 31 juli naar u toe is gegaan.’ Esmee was uit huis geplaatst en onder toezicht gesteld. ‘Het gezag lag niet bij u. Ja, zij kwam naar u, maar ú hebt haar min of meer een thuis gegeven, en dat mocht niet. U wist dat.’ ‘Hoger beroep, veel plezier’, besluit Ron.

* Dit zijn niet hun echte namen.

Lees hier meer 'Op de Rol'-verhalen.