‘U wordt ervan beschuldigd dat u uw zoon en dochter hebt mishandeld. Wat vindt u daarvan?’ vraagt de politierechter Joseph in zaal E2 van het Haagse gerechtsgebouw. ‘Ik ben geen perfecte vader. Er waren incidenten, maar wat de kinderen en mijn vrouw de politie hebben verteld klopt niet. Het was niet zo gewelddadig als wordt gezegd. Ik wilde mijn kinderen helpen en opvoeden zoals ik zelf ben opgevoed. Ik wil graag dat mijn gezin nu met de hulp van God heelt. Ik hoop dat u daarbij wilt helpen’, zegt Joseph via een tolk.

Josephs oudste 2 kinderen (nu 13 en 15) vertellen een verhaal van jarenlange mishandeling in het ouderlijk huis onder de rook van Delft. Politierechter Berg: ‘Uw zoon zegt dat u hem schopte.’ Joseph: ‘Ik heb hem nooit geschopt.’ ‘Hebt u hem geslagen?’ ‘Ik moet mijn rol als vader in het gezin kunnen spelen en de kinderen kunnen corrigeren, maar ik heb niet geslagen. Ik heb hem wel vastgepakt en van zijn stoel getrokken omdat hij de afwas niet wilde doen.’ ‘Zijn keel dichtgeknepen?’ ‘Nee.’ ‘Hebt u hem uitgemaakt voor aap?’ ‘Nee, ik ben Afrikaan en ik weet wat dat betekent.’ ‘Hebt u hem geslagen met een stok of een lepel?’ ‘Ik gebruik een lepel of een stok om de kinderen aan te sporen naar bed te gaan bijvoorbeeld. Dat is gebruik in mijn cultuur. Ik weet dat ik niet mag dreigen met een stok, en ik wil het graag afleren.’ ‘Hebt u uw dochter geslagen?’ ‘Nee, een vrouw sla je niet.’ ‘Hebt u haar een lepel afwasmiddel te eten gegeven?’ ’Welke vader zou zoiets doen? Misschien zit het in haar hoofd, maar hoe zou ik dat kunnen doen bij mijn eigen kind. Mijn vrouw zit in de zaal, u kunt het haar vragen.’

Het balletje gaat in de zomer van 2021 rollen als Josephs vrouw ziet dat hij zijn oudste dochter achterna holt en met een stok slaat (‘ze heeft daar nog steeds littekens van op haar onderbeen’) en hoort dat hij de keel van zijn zoon heeft dichtgeknepen. ‘Ik begreep toen dat het veel vaker gebeurde’, zegt ze later tegen de politie. ‘Ik heb erg lang nagedacht of ik aangifte zou doen, maar ik ben gewoon bang voor Joseph en vooral dat hij de kinderen iets aandoet.’ Ze doet begin dit jaar aangifte en Joseph belandt in juni 49 dagen in de cel (later schrijft ze brieven waarin ze vraagt om zijn vrijlating). Joseph weet wel waarom zijn vrouw zich tegen hem keerde. ‘We dachten in die tijd na over een scheiding. In een ruzie zeg je dingen die niet helemaal kloppen. Mijn dochter heeft dat litteken van een ongelukje met de fiets.’

Niet alleen zijn vrouw, ook zijn 2 kinderen hebben uitgebreid met de politie gepraat. ‘Soms is hij gewoon aardig en soms is hij gewoon agressief en gaat hij ons bedreigen’, vertelt zijn zoon.’ Zijn zus krijgt trouwens meer klappen dan hij, ‘want zij heeft een veel grotere mond’. ‘Op mijn 4e moest ik een lepel Dreft eten omdat ik een grote mond had. Hij slaat ons van kleins af aan. Hoe ouder we werden, hoe harder de klappen werden’, zegt ze. Vader slaat haar met zijn platte handen en soms met een stok. Ze laat de littekens aan de politie zien. Zijn vader zou ‘eigenlijk wel’ gestraft moeten worden, vindt de oudste zoon.

Dat vindt officier van justitie Mentrop nou ook. Dat verhaal moet hij dan wel zonder tolk vertellen, want die wordt verderop in het land verwacht. Raadsman Emeis neemt Joseph even mee de gang op. Kan de behandeling doorgaan? Het conclaaf duurt kort: Joseph wil door. Net voor de tolk vertrekt, kan Joseph alvast zijn laatste woord zeggen. (Op het einde zal hij dat trouwens weer doen, maar dan in belabberd Nederlands.) ‘Moeten we mijnheer geloven of de kinderen?’, vraagt de officier. Het antwoord laat zich raden: de kinderen. Vader Joseph heeft zijn kinderen 10 jaar lang stelselmatig mishandeld. De verklaringen van het tweetal zijn gedetailleerd en betrouwbaar. ‘En hun moeder verklaart ook over de mishandelingen.’ Joseph heeft daarmee ‘pijn en onrust met psychische gevolgen’ bij zijn kinderen veroorzaakt. De officier: ‘Dit is de zwaarste huiselijk geweldzaak die ik de afgelopen 10 jaar bij de politierechter heb meegemaakt. Deze zaak zou niet hebben misstaan bij de meervoudige kamer.’

Officier van justitie Metrop vindt alleen een ‘forse gevangenisstraf’ op zijn plaats. ‘Mijnheer heeft 49 dagen in voorarrest gezeten, maar dat vind ik niet lang genoeg.’ Hij eist een gevangenisstraf van 12 maanden, waarvan 4 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 3 jaar. Hij wil ook dat vader Joseph zich houdt aan de bijzondere voorwaarden die de reclassering voorstelt: een meldplicht, een psychische behandeling, een face to face-contactverbod en een locatieverbod voor de ouderlijke woning. Telkens als hij zich daar niet aan houdt, zou Joseph een week de cel in moeten.

Dat vindt raadsman Emeis wel een heel zware eis. ‘Het OM schildert het beeld van een schrikbewind dat meer dan 10 jaar heeft geduurd. Dat beeld klopt niet. In de omgeving van het gezin was al die jaren geen enkele aanwijzing dat er sprake zou zijn van structurele en stelselmatige kindermishandeling. Dat is opvallend, want doorgaans zie je bij kindermishandeling volop kindsignalen. Daar blijkt in dit dossier helemaal niets van.’ De verklaringen van de kinderen en moeder zijn ‘voldoende bewijs, maar ik wil het beeld wel kleiner maken’, zegt de raadsman. ‘Ik denk dat de kinderen in hun boosheid de aard van het geweld en de duur hebben overdreven.’ Raadsman Emeis stelt voor om Josephs gevangenisstraf te beperken tot de 49 dagen die hij al heeft vastgezeten, aangevuld met een langere voorwaardelijke gevangenisstraf. Joseph kan leven met een psychische behandeling, met een locatieverbod van 250 meter van zijn huis en met een face to face-contactverbod met de oudste 2 kinderen.

Politierechter Berg vindt dat Joseph zijn kinderen wel structureel jarenlang heeft mishandeld. Hij heeft ze geslagen en geknepen, gekleineerd en uitgescholden. ‘U neemt daar weinig verantwoordelijkheid voor. De kinderen liegen of worden gemanipuleerd. U gooit het op de echtscheiding en de culturele verschillen. Maar de mishandelingen zijn meer aan u gebonden dan aan cultuur en echtscheiding. Het zijn uw handen.’ Maar in tegenstellig tot de officier vindt politierechter Berg niet dat Joseph weer de cel in moet. Hij geeft hem een gevangenisstraf van 100 dagen, waarvan 51 dagen voorwaardelijk. Joseph moet zich verder houden aan alle voorwaarden die de reclassering adviseert. De rechter geeft Joseph ook een taakstraf van 100 uur. ‘Uw advocaat zal u op de gang wel in het Engels uitleggen wat hier allemaal is gezegd. All the best, sir.’ ‘God bless you’, antwoordt Joseph.

* Dit is niet zijn echte naam.

Lees hier meer 'Op de Rol'-verhalen.