7 juli - Twee mannen – van 41 en 49 jaar – zijn veroordeeld tot boetes van respectievelijk 400 euro en 300 euro waarvan 150 euro voorwaardelijk omdat zij op 1 juli 2017 een groep mensen hebben beledigd. Zij schreven zeer ernstige en onnodig grievende beledigingen op Facebook als reacties op de live-uitzending van de Keti Koti herdenking op 1 juli 2017. De 41-jarige man schreef onder andere “Suriname is een vergaarbak van waardeloze minkukels.” De 49-jarige man schreef “De slaven mogen de krans slepen.” In de straffen weegt mee dat zij reageerden op een livestream die waarschijnlijk werd bekeken door een breed publiek tijdens de herdenking en viering van de afschaffing van de slavernij. In strafmatigende zin was bij de 49-jarige man van belang dat hij zijn excuses heeft aangeboden een angaf geschrokken te zijn van zijn eigen gedrag.

Lees de volledige uitspraak:
ECLI:NL:RBAMS:2020:3315
ECLI:NL:RBAMS:2020:3318

8 juli - Een 24-jarige man krijgt 12 maanden gevangenisstraf waarvan 4 maanden voorwaardelijk omdat hij op 8 januari 2020 samen met een ander een bedrijfsinbraak pleegde bij een atelierwinkel in Amsterdam-Centrum. Daarnaast probeerde hij in 2019 bij 2 woningen in te breken. Ook moet hij 373 euro schadevergoeding betalen. De rechtbank rekent het hem zwaar aan dat hij zijn slachtoffers naast financiële schade veel hinder heeft opgeleverd. Uit zijn strafblad blijkt dat hij vaker is veroordeeld voor soortgelijke inbraken. De eerdere straffen en dat hij nog in een proeftijd liep, hebben hem er niet van weerhouden de fout in te gaan. Omdat de behandeling voor zijn middelengebruik nog niet is gestart, geeft de rechtbank hem een laatste kans zijn leven te beteren. Als hij later opnieuw een strafbaar feit pleegt, is opname in een instelling voor veelplegers (ISD-maatregel) een reële optie.

Lees de volledige uitspraak:
ECLI:NL:RBAMS:2020:3338

7 juli - De gemeente Amsterdam heeft Kwantum terecht een last onder dwangsom opgelegd voor het laten bezorgen van ongewenste reclamefolders. Met ingang van 1 januari 2018 heeft de gemeente een nieuw systeem van brievenbusstickers ingevoerd, het zogenaamde opt-in systeem. Om papierverspilling tegen te gaan en het aanbod van afval te verminderen, kunnen inwoners nu met alleen een Ja-sticker op de brievenbus aangeven dat zij reclamefolders willen ontvangen. Geen sticker betekent geen reclamefolders. Na meerdere meldingen van inwoners die reclamefolders ontvingen zonder Ja-sticker, startte de gemeente een onderzoek en legde Kwantum uiteindelijk een dwangsom op van 500 euro per overtreding. Kwantum was van mening dat zij niet aansprakelijk was voor foutieve bezorging en vond dat er te zwaar werd gehandhaafd. Het zou slechts gaan om één kilo verspild papier, op basis van het aantal meldingen. De voorzieningenrechter oordeelt echter dat Kwantum als opdrachtgever verantwoordelijk kan worden gehouden voor het correct laten bezorgen van reclamefolders. Daarnaast staat de dwangsom in verhouding tot de overtreding en is daarmee niet te hoog.

Lees de volledige uitspraak:
ECLI:NL:RBAMS:2020:3313

8 juli - De gemeente Amsterdam mocht het vergunningsstelsel voor fietstaxi’s afschaffen en fietstaxi’s verbieden voor wat betreft het op de straat aanbieden van ritjes. Zo oordeelt de rechtbank. Een fietstaxihouder had een vergunning aangevraagd, maar kreeg deze niet vanwege de wijziging van artikel 2.51 van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) per 1 april 2020. Vanaf dat moment is het verboden om zonder reservering op of aan de weg tegen betaling alternatief personenvervoer aan te bieden. De man vond dat de gemeente deze wijziging onzorgvuldig en ongemotiveerd had uitgevoerd. Hij is al meer dan 10 jaar fietstaxichauffeur en zijn hele inkomen is hiervan afhankelijk. Hij kan niet leven van alleen ritjes die vooraf gereserveerd zijn en vond de wijziging daarom onredelijk. De rechtbank is het niet met de man eens. De gemeente heeft het belang van de man voldoende meegewogen in de APV-wijziging. Het verbod werd al sinds 2017 besproken en er was voldoende mogelijkheid tot inspraak. Deze beleidswijziging past in het kader van het programma Stad in Balans, de politieke keuze om dit te doen is niet onredelijk.

Lees de volledige uitspraak:
ECLI:NL:RBAMS:2020:3355

2 juli - Een bruidspaar dat apparatuur en personeel voor de bediening daarvan inhuurde voor hun huwelijksfeest moet ruim 2500 euro betalen. Dat twee matrix blinders (lichtunits met verschillende kleuren lampen) niet zijn gebruikt, betekent niet dat zij de hele rekening onbetaald mogen laten. De overeenkomst kan niet met terugwerkende kracht worden ontbonden. Dat heeft de kantonrechter bepaald. De blinders waren bedoeld voor de openingsdans aan het slot van het huwelijksfeest in het Koninklijk Instituut voor de Tropen. Het was de bedoeling dat die dans met lichteffecten zou worden ondersteund en dat met de blinders initialen zouden worden ‘geschreven’. Van die lichtshow is niets terechtgekomen. Volgens het bruidspaar verzaakte de eisende partij daarmee op een cruciaal onderdeel. Daar gaat de kantonrechter niet in mee. De kosten voor de blinders waren al van de rekening geschrapt. Het bruidspaar voerde verder geen andere tekortkomingen aan. De nog openstaande rekening moet het bruidspaar dus gewoon voldoen.

Lees de volledige uitspraak:
ECLI:NL:RBAMS:2020:3301

6 juli - Winkelketen Action mocht een medewerkster niet op staande voet ontslaan, hoewel die haar vader tegen de regels in personeelskorting heeft gegeven. De regels waren de medewerkster niet helemaal duidelijk en de nog jonge medewerkster vroeg voordat zij de korting gaf conform de regels toestemming aan een ervaren collega. Deze accordeerde met de pas van de bedrijfsleider de korting. De medewerkster mocht er daarom van uitgaan dat zij toestemming had voor het geven van de personeelskorting aan haar vader, bij wie zij inwoonde. Bovendien is de ervaren collega, die immers ook de kortingsregels overtrad, nog gewoon in dienst. De kantonrechter vernietigt het ontslag op staande voet, maar merkt wel op dat de regels en het zerotolerancebeleid van Action begrijpelijk is. In deze zaak echter ging de medewerkster ervan uit dat zij overeenkomstig dat beleid handelde.

Lees de volledige uitspraak:
ECLI:NL:RBAMS:2020:3347

8 juli - Een bestuurder van een vennootschap werd in 2017 door het gerechtshof veroordeeld om ruim twee miljoen euro aan gedupeerde beleggers te betalen. De bedragen die hij daarna aan hen betaalde, circa 170.000 euro, komen niet in mindering op de verschuldigde hoofdsom, maar worden door de rechtbank aangemerkt als vergoeding voor uitstel van betaling. De beleggers hadden beslag gelegd op onder meer de woning van de bestuurder. Nadat zij in de eerdere procedure gelijk hadden gekregen, wilden ze de woning executoriaal verkopen. De bestuurder wilde de woning liever onderhands verkopen, omdat dat meer zou opbrengen, maar had daarvoor tijd nodig. Om die tijd te krijgen heeft hij op verzoek van de beleggers de betalingen gedaan. De bestuurder wil dat dit bedrag in mindering wordt gebracht op de hoofdsom van twee miljoen euro. De rechtbank leidt uit de correspondentie tussen de advocaten van de bestuurder en de beleggers echter af dat deze betalingen geen deelbetalingen op de hoofdsom zijn geweest, maar betalingen om te voorkomen dat de beleggers de woning toch per executie zouden verkopen. 

Lees de volledige uitspraak:
ECLI:NL:RBAMS:2020:3337

8 juli - Een aannemer die een woning had dichtgetimmerd om betaling van facturen af te dwingen en zo retentierecht wilde uitoefenen, moet dat retentierecht opheffen. De aannemer weigerde de eigenaar (zijn opdrachtgever) toegang te verlenen tot de woning die hij aan het verbouwen was  en had een bordje met “op deze woning rust een retentierecht” aangebracht. Tussen de aannemer en de opdrachtgever bestaat echter onenigheid, onder meer omdat de opdrachtgever vindt dat de aannemer slecht werk heeft geleverd. De woning is nog steeds niet bewoonbaar terwijl de opdrachtgever al meer dan 2 ton heeft betaald. Volgens de aannemer is het werk tot nu toe goed en volgens opdracht uitgevoerd, maar staan er nog facturen open. Een voorwaarde voor het uitoefenen van het retentierecht is echter dat de facturen opeisbaar zijn vanwege te late betaling. In dit geval was dat nog niet het geval; de facturen waren pas kort geleden verzonden, er was nog discussie over en de aannemer had nog geen sommaties gestuurd. Daarom oordeelde de voorzieningenrechter dat de aannemer geen gebruik mocht maken van het retentierecht.

Lees de volledige uitspraak:
ECLI:NL:RBAMS:2020:3373