10 juni - Een 50-jarige man is veroordeeld tot 240 uur taakstraf, waarvan 80 uur voorwaardelijk, omdat hij zich samen met anderen tussen september 2014 en januari 2017 schuldig heeft gemaakt aan het opmaken en gebruiken van valse urenlijsten, handgeschreven verklaringen, werkgeversverklaringen en arbeidsovereenkomsten. Deze stukken zijn vervolgens door een aantal van die anderen gebruikt bij het aanvragen van verblijfsvergunningen en/of sociale uitkeringen. Ook probeerde hij – als medepleger – de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) op te lichten door een valse arbeidsovereenkomst en werkgeversverklaring te verzorgen voor zijn mededader. In de straf weegt mee dat hij een initiërende en cruciale rol had bij de gepleegde feiten. In zijn voordeel weegt mee dat de redelijke termijn met bijna 2 jaar is overschreden. Gezien het tijdsverloop van de zaak en zijn persoonlijke omstandigheden vindt de rechtbank een forse taakstraf op zijn plaats in plaats van een (on)voorwaardelijke gevangenisstraf. 

11 juni - Een 28-jarige man is veroordeeld tot 14 maanden gevangenisstraf omdat hij op 17 december 2020 in Amsterdam-Zuid een ramkraak pleegde met een auto die hij diezelfde dag of dag ervoor stal. De buit bij de ramkraak bestond uit designertassen. Op camerabeelden was onder meer te zien dat hij de winkelpui meermaals ramde. Na een achtervolging is de man aangehouden. Naast de gestolen auto vond de politie de tassen. De rechtbank oordeelt dat er voldoende bewijs is dat hij de ramkraak en de autodiefstal heeft gepleegd. In de straf weegt mee dat hij de slachtoffers fikse schade heeft berokkend en geen verantwoordelijkheid nam voor zijn daden. Naast de gevangenisstraf moet hij ruim 500 euro schadevergoeding betalen. 

3 juni - De AIVD moet de hoogte van de kosten voor veiligheidsonderzoeken op Schiphol die worden doorberekend aan KLM beter motiveren. Dat heeft de rechtbank geoordeeld. De marechaussee deed voorheen de veiligheidsonderzoeken op eigen kosten, maar sinds kort brengt die de kosten in rekening bij de AIVD die ze doorberekent aan de werkgevers, in dit geval KLM. Hoewel volgens de wet die kosten mogen worden doorberekend, had de AIVD niet gemotiveerd waarom het tarief met 38 procent steeg. Voor KLM leidt dit tot een jaarlijkse extra kostenpost van ongeveer 500.000 euro. Dit nadelige gevolg had de AIVD bij de vaststelling van de tariefverhoging moeten betrekken. Verder had de AIVD de hoogte van het tarief inzichtelijk moeten maken met een transparante opbouw, een duidelijk grondslag en specificatie van de te betalen kosten moeten vermelden zodat duidelijk was welke kosten zijn gemaakt en werden doorberekend. 

8 juni - De gemeente had de noodopvang van een vrouw en haar minderjarige zoon niet mogen beëindigen. Door die beëindiging werden zij dakloos. De vrouw heeft de Marokkaanse nationaliteit en verblijfsrecht in Nederland. Haar zoon heeft de Nederlandse nationaliteit. De gemeente beëindigde de noodopvang, omdat het tweetal zouden kunnen terugkeren naar Marokko. De rechtbank oordeelt dat de gemeente de noodopvang om deze reden niet mocht beëindigen. Dit is namelijk in strijd met de rechten van de zoon op grond van het Europees recht. Hij heeft als burger van de Unie het recht op vrij verblijf in de Europese Unie en kan niet worden gedwongen de Unie te verlaten, ook niet als dat tijdelijk zou zijn. Bij het recht op vrij verblijf hoort het recht op een menswaardig bestaan. Hieronder vallen sociale voorzieningen - die een humanitaire ondergrens vormen - zoals bijstand en noodopvang. 

10 juni - De gemeente Amsterdam heeft exploitatievergunningen van passagiersvaartuigen ten onrechte ingetrokken. Dat heeft de rechtbank bepaald. In beginsel is de gemeente bevoegd die vergunningen in te trekken als deze 12 maanden lang niet worden gebruikt. De exploitanten voerden echter aan dat de vergunningen niet zijn gebruikt vanwege beleidsonzekerheid die is ontstaan door het steeds veranderende beleid van de gemeente. De rechtbank gaat hierin mee. Door eerdere procedures en beleidsveranderingen was er pas in mei 2019 duidelijkheid voor exploitanten van passagiersvaartuigen over het te voeren beleid. Het is het dan ook niet te verwijten dat zij de vergunning niet eerder hebben gebruikt of geen onomkeerbare voorbereidingshandelingen hebben getroffen. De termijn tussen de vaststelling van het beleid en het voornemen tot intrekking was zeer kort. De exploitanten hadden binnen twee maanden onomkeerbare voorbereidingshandelingen moeten treffen. Dit acht de rechtbank niet redelijk.

8 juni - Een vrouw zonder verblijfstitel en haar minderjarige dochter moeten de noodopvang verlaten. Zo heeft de voorzieningenrechter geoordeeld. Alleen met een indicatie van de Wet Maatschappelijke ondersteuning (WMo) komt iemand in aanmerking voor een noodopvangplek. De vrouw had geen verblijfstitel meer. Zij valt daardoor niet meer onder de WMo en heeft dus ook geen recht meer op noodopvang. Dit betekent niet dat de vrouw op straat komt te staan. Voor haar is plek bij een gezinsopvanglocatie van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA). Zij vindt dat de erkenningsprocedure van haar dochter moet worden afgewacht om te voorkomen dat zij meermaals moeten verhuizen. De voorzieningenrechter oordeelt echter dat dit niet belangrijk genoeg is om de huidige situatie, waarin zij een noodopvangplek waarop zij geen recht heeft bezet houdt ten koste van hulpbehoevenden die hiervoor wel in aanmerking komen, te laten voortduren. 

9 juni - De opdrachtgever van een aannemer van werkzaamheden aan een huis in Amsterdam hoeft (nog) niet alle facturen - van ruim 30.000 euro - te betalen. Dat heeft de rechter bepaald in een zaak die de aannemer had aangespannen. Volgens hem heeft hij het werk in juli 2019 opgeleverd, maar daarin gaat de rechter niet mee. Twee weken daarvoor heeft de klant al uitgebreid geklaagd over het uitgevoerde werk en niet is gebleken dat de aannemer heeft aangegeven dat die klachten onterecht waren of dat hij deze heeft verholpen. Het uitgevoerde werk is daarmee niet aanvaard door de opdrachtgever. Zonder aanvaarding is geen sprake van oplevering door de aannemer, zodat de opdrachtgever nog niet verplicht is te betalen. De facturen die de aannemer in februari 2020 stuurde, hoeft de opdrachtgever daarom (nog) niet te betalen.