Mike Duif kwam in februari 1996 om het leven in zijn eigen woning in Amersfoort. Hij was doodgeschoten met meerdere kogels door zijn hoofd en lichaam. Een huisgenoot vond hem 's avonds.

De man uit Amersfoort was in 1996 ook als verdachte van de moord/doodslag aangemerkt. De officier van justitie vond destijds dat er onvoldoende bewijs lag tegen de man. Daardoor vervolgde het OM hem toen niet verder voor de moord dan wel doodslag, maar alleen voor heling van gestolen computeronderdelen.

Volgens de advocaat van de man kon de officier van justitie de man nu niet opnieuw vervolgen. De rechtbank gaat hier niet in mee. Zij oordeelt dat het nieuwe opsporingsonderzoek tegen de man in 2020 op rechtmatige wijze is gestart en dat het OM de man kon vervolgen voor de moord dan wel doodslag.

Tijdens het heropende opsporingsonderzoek maakte de politie in 2021 en 2022 6 maanden lang gebruik van een undercovertraject. De man legde tegenover meerdere undercoveragenten bekennende verklaringen af over zijn betrokkenheid bij de dood van het slachtoffer. De rechtbank oordeelt dat de inzet van dit zogenaamde WOD-traject (Werken Onder Dekmantel) rechtmatig is geweest. Er was voldoende grond om deze methode in te zetten, omdat sprake was van een ernstig misdrijf en andere opsporingsmethoden waren uitgeput. Dat er ongeoorloofde druk op de man zou zijn uitgeoefend, blijkt nergens uit. Ook blijkt niet dat hij is gaan verklaren, omdat hem - positieve of negatieve - consequenties in het vooruitzicht waren gesteld als hij wel of geen opheldering zou geven over de zaak. Volgens de rechtbank zijn de verklaringen tegenover de undercoveragenten niet in strijd met zijn verklaringsvrijheid afgelegd. Er is bovendien sprake van een eerlijk proces als geheel. De door de man afgelegde verklaringen kunnen daarom voor het bewijs worden gebruikt. Veel details uit de verklaringen van de man vinden steun in andere bewijsmiddelen. Om die reden vindt de rechtbank de verklaringen betrouwbaar. 

De rechtbank vindt bewezen dat de man het slachtoffer in zijn eigen huis op koelbloedige wijze om het leven heeft gebracht door hem met meerdere kogels van dichtbij door zijn hoofd te schieten. Omdat niet kan worden vastgesteld dat sprake was van een vooropgezet plan om het slachtoffer om het leven te brengen, spreekt de rechtbank de man vrij van moord. De rechtbank acht gekwalificeerde doodslag (het doden van een ander om zo een ander strafbaar feit te verbergen) wel bewezen, omdat de man het slachtoffer doodde om de diefstal van een groot geldbedrag uit de woning mogelijk te maken en te verhullen dat hij achter de diefstal zat.

De man heeft een jonge man - die nog een heel leven voor zich had - beroofd van het leven. Daarmee ontnam de man het slachtoffer het meest kostbare dat een mens bezit. Door het slachtoffer om het leven te brengen bracht de man aan zijn nabestaanden, vrienden en bekenden onbeschrijfelijk veel en onherstelbaar leed toe. Zij leefden ruim 27 jaar in onzekerheid over de vraag wie verantwoordelijk was voor de dood van Mike.

Bij dit zeer ernstige feit past volgens de rechtbank alleen een lange gevangenisstraf. De rechtbank legt, alles afwegende, een straf op van 16 jaar. De eis van de officier van justitie was 18 jaar.

Tot slot moet de man een schadevergoeding van in totaal 54 duizend euro betalen aan de moeder en zus van het slachtoffer voor schokschade (smartengeld) en kosten die zijn gemaakt voor de uitvaart.