Verzoekster in deze zaak is eigenaresse en bewoonster van een woonhuis in Apeldoorn. De eigenaar van het naastgelegen woonhuis splitste het pand in 4 niet-zelfstandige wooneenheden en verhuurd aan een uitzendbureau. Het uitzendbureau huisvestte in dit pand arbeidsmigranten die werkzaam zijn voor het uitzendbureau. De gemeente Apeldoorn verleende in september 2022 opnieuw een omzettingsvergunning voor kamerverhuur aan de vergunninghouder voor de maximale duur van 5 jaar. Naar aanleiding van het door de buurvrouw ingediende bezwaar bracht de gemeente de geldigheidsduur van de omzettingsvergunning terug naar 2 jaar. De buurvrouw is het niet mee met de kamerverhuur en heeft de voorzieningenrechter verzocht de vergunning te schorsen totdat op het beroep is beslist.

Het geschil spitst zich toe op de vraag of de verlening van de omzettingsvergunning leidt tot een ontoelaatbare inbreuk op een geordend woon- en leefmilieu in het pand en in de omgeving van het pand. Niet in geschil is dat de aanvraag voldoet aan de voorwaarden voor het verlenen van de omzettingsvergunning. Uit de bepalingen van de Algemene Plaatselijke Verordening kan worden afgeleid dat de gemeente zich bewust is geweest van het feit dat meerdere huizen dicht bij elkaar waar kamers worden verhuurd, tot overlast kunnen leiden. Van meerdere huizen met kamerverhuur in deze buurt is geen sprake. De voorzieningenrechter is het daarom niet eens met de buurvrouw dat een huis waarin kamers worden verhuurd niet binnen de buurt past. Volgens de voorzieningenrechter leidde het verlenen van de omzettingsvergunning als zodanig in dit geval niet tot overlast.

De overlast wordt veroorzaakt door het specifieke type bewoners waaraan de kamers worden verhuurd. De voorzieningenrechter merkt daarbij op dat het hier mensen betreft die door de week hard werken en lange dagen maken en die ver van eigen huis en haard zijn. Het is daarom volkomen begrijpelijk dat zij in het weekend willen ontspannen. Dat betekent echter niet dat de omwonenden (ontoelaatbare) overlast voor lief moeten nemen. 

De voorzieningenrechter ziet geen aanleiding de verzochte voorziening toe te wijzen. Enerzijds zal  een schorsing van de omzettingsvergunning op korte termijn feitelijk niet tot een andere situatie leiden. De kamerhuurders zullen als gevolg van een schorsing niet op korte termijn het huis daadwerkelijk moeten verlaten.

Anderzijds is bij de voorzieningenrechter de indruk ontstaan dat zowel de vergunninghouder als de gemeente inmiddels doordrongen zijn van de problemen die er spelen en dat zij - als dat nodig is - passende maatregelen zullen nemen. Positief is in dit verband dat verzoekster tijdens de zitting aangaf dat het de laatste weken rustig is.