De officier van justitie vond vijf jaar gevangenisstraf en tbs op zijn plaats voor uitlokking van de moord, die de samenleving ernstig heeft geschokt. De rechtbank koos echter voor toepassing van het jeugdstrafrecht en legde twee jaar jeugddetentie op, plus drie jaar PIJ-maatregel – ook wel jeugd-tbs genoemd – waarvan een jaar voorwaardelijk. Die maatregel kan zo nodig nog twee keer worden verlengd met twee jaar.
Jongeren van 12 tot 18 jaar vallen in principe onder het jeugdstrafrecht; toepassing van het algemene strafrecht is de uitzondering. Het uitgangspunt van jeugdstrafrecht is dat de hersenen van jongeren nog volop in ontwikkeling zijn. Daardoor hebben ze minder inzicht in gevaar dat ze kunnen veroorzaken, maar zijn ze nog wel goed bij te sturen. In het jeugdstrafrecht is behandelen dan ook belangrijker dan straffen.

Als ze 16 of 17 jaar waren toen ze het misdrijf pleegden – wat in deze zaak het geval is - en als de rechtbank daar aanleiding toe ziet vanwege de ernst van het gepleegde misdrijf, de persoonlijkheid van de dader of de omstandigheden waaronder het feit is begaan.

Jawel, de rechtbank spreekt van een uitzonderlijk ernstig en schokkend strafbaar feit met onbeschrijfelijke gevolgen voor de nabestaanden en heeft daarom de maximum jeugdstraf opgelegd. De ernst van het misdrijf en de omstandigheden zouden de keuze voor het volwassenenstrafrecht zonder meer rechtvaardigen, vindt de rechtbank.

Met het oog op het derde criterium: de persoon van de dader. Beide jongeren hebben ernstige psychische problemen en dreigen een persoonlijkheidsstoornis te ontwikkelen. Daar is volgens deskundigen nu nog iets aan te doen, maar dan moet er wel snel worden ingegrepen. In een jeugdinstelling wordt al tijdens de gevangenisstraf met de behandeling gestart. Ook de ouders kunnen daarbij worden betrokken, wat volgens de rechtbank bij beide daders noodzakelijk is. Dat is in een tbs-kliniek niet mogelijk. Bovendien begint een volwassen tbs-behandeling pas na de gevangenisstraf, terwijl snelheid juist geboden is. De rechtbank wil met de oplegging van de jeugdstraffen niets afdoen aan het verlies en het verdriet van de nabestaanden, aldus het vonnis. ‘Dit verlies kan op geen enkele wijze gecompenseerd worden, ook niet door het strafrecht. Hier is het strafrecht ook niet alleen voor bedoeld. Bij toepassing van het strafrecht moet recht worden gedaan aan de samenleving, de slachtoffers en ook aan de verdachte’.