Principiële zaterdagvliegers zijn duivenhouders die de zondagsrust willen respecteren. Zij willen die dag dus ook niet bezig zijn met wedvluchten. Als het weer op zaterdag te slecht is om te vliegen blijven de vogels van de zaterdagvliegers dus niet over om op zondag alsnog naar huis te vliegen. Deze vogels worden op zaterdag weer teruggebracht naar Nederland of op kortere afstand losgelaten om die dag nog op eigen kracht naar huis te komen.

Tot maart 2016 werden de kosten van het gescheiden vervoeren van de duiven omgeslagen over alle leden van de verschillende duivenhoudersverenigingen die samen de Gelders-Overijsselse Unie (GOU) vormen. Toen besloot de Unie dat de kosten voor het op zaterdag terugbrengen van de duiven alleen nog gedragen worden door de (kleine) groep zaterdagvliegers. De kosten voor het overhouden van de duiven van zaterdag op zondag zijn voor de ‘zondagsvliegers’. Dit alles onder het motto: ‘de gebruiker betaalt’.

Een principiële zaterdagvlieger was het niet eens met deze en andere wijzigingen. Hij vond de wijzigingen in strijd met de wet, de statuten van de GOU en het huishoudelijk reglement van de GOU. Er zou een verboden onderscheid wordt gemaakt op grond van godsdienst. Door de wijzigingen werd het volgens hem de zaterdagvliegers onmogelijk gemaakt om aan wedvluchten mee te doen. De zaak werd voorgelegd aan de tuchtcommissie van de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO) en vervolgens aan de Beroepscommissie. Die laatste commissie oordeelde dat de wijzigingen nietig zijn, want deze zouden in strijd met de statuten. De GOU trok zich niets van die uitspraak aan en stelde zich op het standpunt dat de uitspraak nietig is en de Beroepscommissie heeft gedwaald. Daarom stapte de zaterdagvlieger naar de kortgedingrechter.

De vordering van de zaterdagvlieger om de reglementen na te leven zoals ze golden voor de wijzigingen werd toegewezen. De voorzieningenrechter oordeelde dat de GOU gebonden is aan de uitspraak van de Beroepscommissie.