Het gaat hierbij om 2 procedures in 1. Dat komt omdat er in eerste instantie een omgevingsvergunning was verleend. Daartegen hadden omwonenden bezwaar gemaakt en daarna beroep ingesteld bij de rechtbank. Nog voordat het beroep door de rechtbank was behandeld, werd de verleende vergunning echter weer ingetrokken, omdat de vergunninghoudster zich niet aan de vergunningsvoorwaarden, te weten muziekgeluid en aantal aanwezige personen, zou houden. Omdat deze intrekking tijdens de beroepsprocedure plaatsvond kon de vergunninghoudster zich via een rechtstreeks beroep hiertegen voegen in de al aanhangige procedure.

De rechtbank heeft eerst het intrekkingsbesluit beoordeeld. Daar speelde het probleem dat het beroep formeel door de verkeerde persoon was ingediend. Dat kwam omdat de rechtbank deze verkeerde persoon per abuis in de eerste procedure had aangeschreven als partij. Als gevolg van deze vergissing werd die verkeerde persoon toen ook uitgenodigd om in beroep te komen tegen de intrekking, terwijl de echte vergunninghoudster nergens van op de hoogte was gesteld. Gelet op deze omstandigheden vindt de rechtbank dat zij het beroep moet aanmerken als zijnde ingesteld door de vergunninghoudster, zodat zij toch haar recht op beroep kan uitoefenen.

Inhoudelijk schiet vergunninghoudster daar echter niet veel mee op, omdat de rechtbank van oordeel is dat het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Roermond de omgevingsvergunning in redelijkheid heeft kunnen intrekken. Er zijn veelvuldig overtredingen geconstateerd, die ook ná het opleggen van de last onder dwangsom en zelfs ná het uitbrengen van een voornemen tot intrekking van de omgevingsvergunning, doorgingen.

Omdat de intrekking door de rechtbank in stand is gelaten hebben de omwonenden geen belang meer bij hun beroep en worden zij niet-ontvankelijk verklaard.