Na een uitgaansavond in Utrecht op 16 september 2022 komen een slachtoffer en de verdachte elkaar tegen. Zij gaat vrijwillig met hem mee naar huis, waar ze seks hebben. Tijdens de daaropvolgende seks laat de vrouw op enig moment blijken niet meer te willen, maar de verdachte dwingt haar om door te gaan. Ze doet aangifte van verkrachting. Nadat bekend werd dat de man is aangehouden, doen twee andere vrouwen ook aangifte van verkrachting door dezelfde 23-jarige man. Deze feiten zouden in een vergelijkbare situatie plaats hebben gevonden, namelijk in de (vroege) ochtend na het uitgaan.

In zedenzaken is het soms moeilijk om te bewijzen dat verkrachting heeft plaatsgevonden. Vaak zijn er geen getuigen aanwezig, behalve het slachtoffer en de verdachte. De rechtbank moet dan beoordelen of de verklaringen van de slachtoffers voldoende betrouwbaar zijn, bijvoorbeeld door te kijken naar de gedetailleerdheid van de verklaringen. Wanneer een verklaring betrouwbaar is, moet vervolgens beoordeeld worden of die verklaring ook onderbouwd kan worden met ander bewijsmateriaal. In twee van de drie gevallen in deze zaak vindt de rechtbank de verklaringen betrouwbaar en duidelijk genoeg om aan te nemen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan verkrachting. Uit de verklaring van een slachtoffer bleek dat de vrouw aangaf pijn te hebben tijdens de seks. Ondanks dit signaal ging de verdachte door en behandelde hij haar op grove wijze. Het andere slachtoffer zei tegen de man: “Stop, ik voel me niet goed. Ik wil geen seks, een andere keer”. Desondanks ging de man door. Deze verklaringen worden onder andere ondersteund door de blauwe plekken die na de verkrachting te vinden waren op het lichaam van één van de vrouwen. Daarnaast werd er bloed gevonden in het ondergoed van dit slachtoffer. Uit een verklaring van een vriendin van het andere slachtoffer bleek dat de vrouw erg emotioneel was nadat het incident plaatsvond. Ook verklaarde de verdachte dat de vrouw aangaf geen seks te willen.

De rechtbank oordeelt dat verdachte de slachtoffers gedwongen heeft om seks met hem te hebben. Het kan niet anders dan dat het hem op dat moment duidelijk was dat zij dat niet wilden. De verdachte dacht tijdens de seks alleen aan zijn eigen genot en bekommerde zich gedurende de seks niet om wat de vrouwen wilden, en dat was dat hij zou stoppen. Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met het feit dat verdachte heeft laten blijken in te hebben gezien dat zijn gedrag moet veranderen en dat hij openstaat voor behandeling. De rechtbank legt de man een gevangenisstraf op voor de duur van 3 jaar, waarvan 1 jaar voorwaardelijk. Ook legt de rechtbank bijzondere voorwaarden op aan de man. Hij moet gedurende de proeftijd van 3 jaar zich melden bij de reclassering, meewerken aan een onderzoek naar het gebruik van alcohol en zich laten behandelen om herhaling te voorkomen. De officier van justitie eiste twee weken geleden 4 jaar gevangenisstraf, waarvan een half jaar voorwaardelijk.