De daders bliezen de nooddeuren van een geld- en waardetransportbedrijf op met explosieven en gingen vervolgens gemaskerd en gewapend naar binnen. Daar waren 2 medewerkers van het bedrijf een geldwagen aan het lossen. Ze konden zich bijtijds verschuilen in een beveiligde ruimte van de geldwagen. De overvallers maakten met een slijptol enkele geldcontainers open en stopten ruim 150.000 euro aan contacten in tassen. Eén van de daders stichtte daarna met benzine brand aan de achterzijde van de geldwagen waarin de medewerkers zaten. Vervolgens vluchtten de daders. Op hun vluchtroute werden ze door een politieauto gevolgd en schoten ze vanuit hun vluchtauto op de agenten.

Volgens de verdachte is er geen bewijs dat hij bij de overval was betrokken. Daar denkt de rechtbank anders over. De daders zijn namelijk na de overval vlak bij het bedrijf door een doorgang in de vangrail van de snelweg A58 gereden. Die opening van ongeveer 2,5 meter hadden de daders zelf gemaakt. Bij het overvallen bedrijf werd een metalen buis aangetroffen die bij het verwijderde stukje vangrail hoorde. Op camerabeelden is bovendien te zien dat de buis tijdens de overval door één van de daders werd vastgehouden en daar is achtergelaten. En op die buis zat een DNA-spoor van de 47-jarige verdachte.

Daarnaast maakt de rechtbank gebruik van zogeheten schakelbewijs. De verdachte werd namelijk na de overval in Best, in mei 2016, veroordeeld voor een gewapende overval op het hoofdkantoor van een geldtransportbedrijf in Luxemburg. Hij zit daarvoor nu een celstraf van 22 jaar uit. Er is een aantal opvallende overeenkomsten tussen die overval en de overval in Best. Zo werden de overvallen uitgevoerd door minstens 6 daders met onder andere automatische wapens en bivakmutsen. Bij beide overvallen werd gebruikgemaakt van explosieven en een slijptol en zowel in Luxemburg als in Best schoten de daders door de achterruit op achtervolgende politieagenten. De vluchtauto van de gewapende overval in Best is later teruggevonden in België en in die auto is een huls aangetroffen die verschoten is met het wapen waarmee op de agenten in Luxemburg is geschoten. 
De overtuiging dat de verdachte één van de daders is van de overval in Best wordt verder versterkt doordat hij zich beroept op zijn zwijgrecht. De bewijzen die er liggen vragen om een redelijke verklaring van de verdachte, maar die wil hij niet geven.

De verdachte en zijn mededaders hebben willens en wetens een zeer groot en levensbedreigend gevaar voor anderen veroorzaakt. De verdachte trok zich hier niets van aan en handelde uit puur winstbejag. Bij het bepalen van de straf weegt de rechtbank ook mee dat de verdachte al diverse malen sinds 1990 in België is veroordeeld voor veel delicten zoals gewapende diefstallen met geweld, handel in drugs en deelname aan een criminele organisatie. In oktober 2006 kreeg hij bijvoorbeeld in België een celstraf van 20 jaar voor vrijheidsberoving, gijzeling en diefstal met geweld.
Volgens de rechtbank is de redelijke termijn waarbinnen de verdachte zou moeten worden berecht, niet overschreden. Wel weegt mee dat de verdachte al in juli 2014 door een Luxemburgse onderzoeksrechter over de gewapende overval te Best is verhoord en geconfronteerd is met zijn aangetroffen DNA op de buis, zodat hij sindsdien kon beseffen dat hij voor de overval mogelijk zou worden vervolgd in Nederland. Daarnaast is hij na de overval in Best al in Luxemburg veroordeeld tot een lange celstraf. Al met al vindt de rechtbank een gevangenisstraf van 10 jaar op z’n plaats.