De raadsman van verdachte mr. J. Peters heeft tijdens de inhoudelijke behandeling op 11 en 14 maart vrijspraak bepleit omdat er onvoldoende bewijs tegen verdachte zou zijn. Volgens de raadsman zijn alternatieve delictscenario’s onvoldoende onderzocht door het onderzoeksteam. Om die reden was de raadsman van oordeel dat de officier van justitie niet-ontvankelijk verklaard moest worden.

De rechtbank heeft de verweren van de raadsman verworpen en in een uitvoerig vonnis uiteengezet op basis waarvan zij tot bewezenverklaring komt van de ten laste gelegde doodslag. Volgens de rechtbank leiden de resultaten van het tactisch onderzoek, de digitale sporen alsmede de resultaten van het telecom-onderzoek enkel en alleen naar verdachte als degene die in de nacht van 10 op 11 december 2010 in de woning van Nathalie W. in Almelo was. Uit de sectie op het stoffelijk overschot is gebleken dat zij door verwurging om het leven is gekomen. De resultaten van het forensisch onderzoek ondersteunen de conclusie dat verdachte Nathalie om het leven heeft gebracht.

Bij de bepaling van de strafmaat heeft de rechtbank zich laten leiden door de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het feit is begaan en de persoonlijkheid van verdachte.

Verdachte heeft opzettelijk zijn ex-vriendin Nathalie, een jonge vrouw en moeder van dochtertje Daisy, door verwurging van het leven beroofd. Hij heeft haar in haar woning achtergelaten terwijl haar dochtertje boven in bed lag. Omdat verdachte zijn daad op geen enkele wijze heeft gemeld, hebben de ouders van Nathalie het lichaam van hun dochter na ruim anderhalve dag gevonden. Bovendien heeft verdachte er kennelijk geen been in gezien om Daisy al die tijd alleen achter te laten.

De rechtbank rekent het verdachte aan dat hij niet heeft willen verklaren over wat hem tot zijn daad heeft gebracht noch over de wijze waarop Nathalie aan haar einde is gekomen. Omdat verdachte van het begin af aan heeft geweigerd mee te werken aan een gedragskundig onderzoek heeft de rechtbank zich wat betreft de geestesgesteldheid van de verdachte moeten baseren op andere onderzoeksgegevens in het dossier over een eventuele gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens.

De rechtbank komt tot het oordeel dat er op het moment van het feit sprake was van een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens. De rechtbank acht de kans op herhaling van geweldsdelicten groot indien verdachte onbehandeld blijft. De rechtbank heeft om die reden naast een gevangenisstraf van negen jaren de maatregel van ter beschikkingstelling met dwangverpleging opgelegd.