Simone laat zich ook niet onbetuigd op de sociale media. In april 2019 zet ze op Facebook een foto van de buurman die zijn hond uitlaat, met daarbij de tekst: ‘Dit is dus een veroordeelde pedofiel met nog steeds voorwaardelijk en een reclasseringsambtenaar.’ Of: ‘Wederom gesnapt viespeuk! Vroeg wakker zijn maar wachten met je hond uitlaten tot het pauze is he! en weer wachten op de kids van het andere plein die naar school terug lopen en meelopen.. en dat met jouw veroordeling en voorwaardelijk, je eigen verlekkeren tussen hele jonge kids heet dat.’ De buurman doet aangifte. Zijn eer en goede naam zijn aangerand.

‘Je zou kunnen zeggen: als mijnheer inderdaad is veroordeeld en heeft vastgezeten, dan is zijn schuld met de samenleving vereffend en krijgt hij weer een kans. Hoe ziet u dat?’, vraagt politierechter Peter van Russen Groen in zaal 4 van het Rotterdamse gerechtsgebouw aan Simone. ‘Ik woon daar en ik zie die man als een risico’, reageert de 39-jarige Rotterdamse. ‘Toen ik er een paar maanden woonde, ben ik door de wijkagent voor hem gewaarschuwd. Hou die man op afstand, zei hij. Je kunt niet zomaar iemand beschuldigen; daar houd ik dus niet van. Ik blèr niet zomaar mee met de kudde. Maar ik heb het mijn eigen ogen gezien en dat heeft mij overtuigd.’ ‘Ik zou bijna zeggen: u bent de herder van die kudde; u loopt voorop’, reageert de politierechter. Simone: ‘Misschien wel, maar we wonen tussen basisscholen en kinderdagverblijven. Het is een heel vervelend mannetje en hij zorgt voor overlast.’

Het zou klaar moeten zijn met de straf die de buurman heeft uitgezeten, maar het is niet klaar, zegt Simone, want ‘hij heeft míjn zoon zitten begluren. Hij laat zijn hond uit als de kinderen buitenspelen.’ ‘Is het niet veel handiger om aangifte te doen dan om zelf actie te ondernemen?’, vraagt de rechter. Simone: ‘Ik had het op een andere manier kunnen doen, maar het was een noodkreet. Ik wilde mensen waarschuwen voor deze man. Wat hij heeft gedaan mag nooit meer gebeuren.’ De rechter: ‘Maar waar moet die man dan naartoe? Moet-ie op de maan gaan wonen, of zo? Het moet weleens klaar zijn.’ ‘Ik ben ook een moeder hè’, reageert Simone. ‘Met die man is het nooit klaar.’

Simone haalt na een tijdje de posters van de deur en de beschuldigingen van Facebook, maar meer dan een gewapende vrede heerst er niet tussen de 2 buren. Ze zegt: ‘Er valt niet met die man te praten. Ik heb het geprobeerd maar het helpt niet. Nu wil ik niet meer met hem praten. Hij heeft een andere woning aangeboden gekregen, maar dat weigert hij. Ík heb geen andere woning aangeboden gekregen, maar ik zou meteen ja zeggen.’ Officier van justitie Sidar Epozdemir wil van Simone weten of ze spijt heeft van de heisa. ‘Ik hoop dat ik hem kansen heb ontnomen, dus wat dat betreft sta ik achter wat ik heb gedaan, maar ik had het op een andere manier moeten doen. Ik had mensen moeten benaderen. “Hé, kijk uit.” Ik heb luidkeels aan de bel getrokken, maar het had netter gekund.’

Simones buurman heeft in de gevangenis gezeten voor het aanranden van een 8-jarige meisje, maar dat is geen reden om hem aan de schandpaal te nagelen, vindt officier van justitie Epozdemir. ‘De rekening is vereffend en mijnheer moet ergens kunnen wonen. Ik sluit mijn ogen niet voor de gevoelens in de samenleving. Ik ben ook een ouder. Ik begrijp de gevoelens van mevrouw, en die zijn ook niet het probleem, het probleem is dat mevrouw voor eigen rechter wil spelen. Zij moet het aan de politie en het Openbaar Ministerie overlaten als mijnheer probeert zijn oude gewoonten op te pakken. Heb vertrouwen in de instanties en meld het als het fout dreigt te gaan.’ Omdat ze dát niet heeft gedaan, maar wél haar buurman opzettelijk in een kwaad daglicht heeft gesteld, verdient Simone een boete van 350 euro, waarvan 175 euro voorwaardelijk.

Simone verdient helemaal geen boete, vindt raadsman Ruud van de Water. Ze heeft zich immers niet schuldig gemaakt aan smaad. ‘Mijn cliënte verwijst in het pamflet op haar voordeur naar een veroordeling voor pedofilie. Ze zegt dat de buurman daarvoor gevangenisstraf heeft gehad. Verder niets. Ze zegt niet voor welke gedraging hij is veroordeeld.’ Op Facebook was Simone wél concreet, ‘maar uit de Facebook-berichten blijkt niet om wie het gaat. Er staat een foto bij het Facebook-bericht, maar de politie schrijft zelf dat die heel onduidelijk is. Mijn cliënte wilde haar buurman niet publiekelijk aan de schandpaal nagelen. Ze vermeldde geen naam en geen huisnummer.’ Hoe de politierechter daar ook tegenaan kijkt, hij moet zich wel realiseren dat Simone de buurt wilde beschermen. ‘Er waren concrete aanwijzingen dat de buurman zijn oude gewoontes niet achter zich had gelaten. Hij begluurde haar zoon die in een badje zat. Dat is sowieso opmerkelijk, maar als een zedendelinquent dat doet, dan gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. En ze rinkelen ook als de buurman zijn hond uitlaat als de kinderen op het schoolplein spelen.’

Juist omdat Simone toch óók de fatsoenlijke weg heeft willen bewandelen – zelfs ‘tot de burgemeester toe’ – zou de rechter erbarmen met haar moeten hebben, vindt raadsman Van de Water. ‘Wel schuldig maar geen straf zou een goede afdoening van deze zaak zijn.’ Schuldig is Simone inderdaad, vindt politierechter Van Russen Groen . ‘U zegt dat uw buurman een pedofiel is en dat hij heeft vastgezeten. Ik vind dat een concrete aantijging. Op Facebook was het u wel degelijk om uw buurman te doen. U wilde zijn goede naam aantasten, en dat is denk ik ook wel gelukt. Ik begrijp dat het frustrerend kan zijn, maar vertrouw op de instanties die daarvoor zijn.’ Simone is schuldig en verdient ook een straf. De rechter: ‘Ik leg u een geldboete op van 350 euro, waarvan 250 euro voorwaardelijk. U moet van mij dus 100 euro betalen. Dat mag in 2 termijnen van 50 euro.’ ‘Dat is wel veel’, reageert de werkloze Simone. ‘Wat kunt u wel betalen?’ ’Er komen allemaal rekeningen aan – 15 euro per maand?’ ‘Dan doen we 4 x 25.’

* Dit is niet haar echte naam.