Op 9 september 2019 liepen de verdachte en het slachtoffer op metrostation Capelsebrug naar de roltrap. Op de roltrap liep de verdachte voorop. Bij het incheckpoortje heeft het slachtoffer de verdachte ingehaald. De verdachte en het slachtoffer gingen achter elkaar door het poortje, waarbij het slachtoffer heel dicht achter de verdachte liep. Het slachtoffer passeerde de verdachte rakelings en vervolgens hadden zij enkele seconden oogcontact. Het slachtoffer en de verdachte gingen met hun hoofden bijna tegen elkaar aan staan. Het slachtoffer bracht zijn vinger bij het gezicht van de verdachte en zei: 'mijn hoofd is heet, mijn hoofd is heet.' De verdachte haalde tijdens deze schermutseling een mes uit zijn schoudertas en duwde het slachtoffer hard weg waardoor deze twee stappen achteruit deed. De verdachte toonde het mes aan het slachtoffer en deed een stap in zijn richting. Het slachtoffer sloeg met zijn jas naar het hoofd van de verdachte. De jas raakte het hoofd. De verdachte weerde af, deed twee passen achteruit en ontweek de linkerarm van het slachtoffer. Op het moment dat het slachtoffer naar voren stapte en met zijn linkerarm nogmaals wilde slaan, dook de verdachte onder die arm door en stak in de linkerborst van het slachtoffer. De verdachte verliet het perron via de poortjes. Het slachtoffer overleed op het perron aan zijn verwondingen.

De gruwelijke steekpartij heeft onherstelbaar en groot leed bij de nabestaanden van het jonge slachtoffer veroorzaakt. Ook de samenleving reageerde geschokt. De dodelijke steekpartij vond plaats op een metroperron, op een tijdstip waarop veel mensen met de metro naar werk, studie of school reizen. Velen hebben de steekpartij zien gebeuren.

Gelet op de ernst van het feit en de omstandigheden daaromheen vindt de rechtbank dat uit het oogpunt van vergelding een lange gevangenisstraf op zijn plaats is. In dat licht is de eis van acht jaar gevangenisstraf van de officier van justitie ook begrijpelijk. Wel heeft de officier van justitie volgens de rechtbank daarbij te weinig rekening gehouden met de leeftijd en kwetsbaarheid van de verdachte.

De beveiligingsmaatregel die de officier van justitie aansluitend aan de gevangenisstraf voor ogen had (de GVM-maatregel) biedt volgens de rechtbank een onvoldoende stevig kader om het gevaar op herhaling te verminderen. Bij herhaling is de kans groot dat de verdachte zichzelf of een ander ernstige schade zal toebrengen. Dat stevige kader wordt wel geboden door een tbs met voorwaarden. De consequentie daarvan is dat volgens de wet in dat geval een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar mag worden opgelegd. Dit betekent minder gevangenisstraf dan uit oogpunt van vergelding op haar plaats zou zijn. De keuze voor de tbs met voorwaarden biedt echter als groot voordeel dat het strafdoel van de resocialisatie van de verdachte en daarmee de bescherming van de maatschappij veel beter vorm kan krijgen. De rechtbank maakt die keuze uit volle overtuiging maar ook in het bewustzijn dat dat voor de nabestaanden en mogelijk de maatschappij moeilijk te aanvaarden valt.

Alles afwegende is tbs met voorwaarden en een gevangenisstraf voor de duur van vijf jaar passend.

Daarnaast moet de verdachte aan benadeelde partijen materiële en immateriële schadevergoedingen betalen.