Rogier zit vandaag keurig in pak tegenover de 3 rechters van de meervoudige kamer in het gerechtsgebouw van Middelburg. Rechter Rosalie Borm, vandaag voorzitter van de meervoudige kamer, verwees deze zaak dit voorjaar hoogstpersoonlijk als politierechter door naar de meervoudige kamer met de opdracht aan het Openbaar Ministerie om de camerabeelden op te nemen in het dossier en een reclasseringsrapport van Rogier te laten maken. Dat eerste is gebeurd, het laatste niet. ‘Er is een aanvraag gedaan, maar als er geen definitieve zittingsdatum is, dan wordt dat verzoek afgewezen. Daar lopen we vaker tegenaan’, reageert officier van justitie Gunnar van der Hofstede. Maar dat wil wat hem betreft niet zeggen dat de zaak vandaag niet inhoudelijk behandeld kan worden. Vindt ook Rogiers advocate Claudine Kouijzer (‘mijn cliënt wilde meewerken aan een onderzoek, maar wil de zaak nu achter zich laten’). Dan maar zonder reclasseringsrapport, want van wederom uitstel wordt niemand beter, besluit rechter Borm.

Rogier stemde in met een reclasseringsonderzoek dat er niet kwam, omdat hij enorme spijt heeft van zijn bokkensprongen. Hij heeft zijn ex-schoonfamilie zijn excuses aangeboden en ook tegenover de politie onmiddellijk toegegeven dat hij zijn vriendin en haar zus stiekem filmde terwijl zij zich uitkleedden en onder de douche gingen. En over een lange periode ook; van de zomer van 2012 tot de zomer van 2014. Hoe vaak, dat weet hij niet meer. ‘Ik heb geen administratie bijgehouden.’ De zus van zijn vriendin betrapte Rogier uiteindelijk. Zij zit vanmiddag in de rechtszaal en wil graag iets zeggen. Formeel kan dat niet, want voor deze zaak is geen spreekrecht, maar omdat zij ook een schadevergoeding wil, kan ze die wél toelichten. Ze zegt: ‘Mijn vertrouwen in mensen is weg. Ik heb er erg onder geleden en lijd nog steeds. Ik denk nog iedere dag dat mensen mij een hak willen zetten.’ Ze is in behandeling gegaan voor een posttraumatische stoornis en is nog steeds als de dood dat de naaktfoto’s en videobeelden opduiken op het internet.

Hij had niet de bedoeling om de beelden op het internet te zetten en dat is ook niet gebeurd, verzekert Rogier de rechtbank. ‘Maar hoe kom je er überhaupt op om in de badkamer van je schoonfamilie een mobiele telefoon te verstoppen in een toilettas en daarmee filmpjes te maken?’, vraagt rechter Borm. Rogier mompelt en stamelt. ‘Het is voor mij ook onbegrijpelijk. Het was een innerlijke drang. Ik had het niemand mogen aandoen.’ Hij maakt ook geen bezwaar tegen de schadevergoeding van meer dan 2,5 duizend euro en wil best meewerken aan reclasseringstoezicht als de rechtbank dat zou bevelen, maar zelf vindt hij dat niet nodig. ‘Ik ben in behandeling gegaan. De reflectie wordt sterker en sterker. Ik zoek geen spanning meer. Ik leid een ongecompliceerd leven.’ Niemand in zijn omgeving weet van de misstap die hij in Zeeland heeft begaan. ‘Ik ga ervan uit dat een veroordeling invloed heeft op mijn carrière. Als het bekend wordt, zal ik ruiterlijk erkennen wat ik heb gedaan.’

Rogier moet zeker veroordeeld worden, meent officier van justitie Gunnar van der Hofstede. Er zitten weliswaar geen ‘zedenaspecten’ aan de zaak en de opnames zijn ook niet gepubliceerd, maar binnen het gezin hebben de opnames wel tot veel leed gezorgd. De officier: ‘De maximumstraf die voor dit feit staat, is laag. De rechtbank Gelderland gaf dit jaar een werkstraf voor het maken van heimelijke opnames. Ik denk dat we daar nu ook naartoe moeten. Een gevangenisstraf is niet gepast en geboden. Als ik alles bij elkaar optel, dan kom ik op 120 uur werkstraf.’ Raadsvrouw Claudine Kouijzer kan zich vinden in een werkstraf, maar 120 uur vindt ze al te gortig. ‘De rechtbank Den Haag gaf een werkstraf van 50 uur voor het heimelijk maken van opnames van badmodemodellen. Dat is een groot verschil met de eis van 120 uur.’ Een kortere werkstraf zou volgens haar passen bij iemand ‘die weet dat dit nooit had mogen gebeuren en die zó van zichzelf is geschrokken dat hij vrijwillig 6 keer bij een psycholoog is geweest.’

De rechtbank doet 2 weken later uitspraak en blijkt zich niet te kunnen vinden in de eis van de officier van justitie, en al helemaal niet in het pleidooi van Rogiers advocate. De eis van 120 uur werkstraf doet volgens de rechtbank ‘onvoldoende recht aan de ernst van het feit’. Rogier heeft op onaanvaardbare wijze inbreuk gemaakt op de privacy van het slachtoffer, dat sinds de ontdekking doorlopend onder behandeling is geweest van artsen en psychologen. De rechtbank neemt het Rogier daarnaast kwalijk dat hij ervoor heeft gezorgd dat de familie van het slachtoffer uiteen is gerukt. De rechtbank legt Rogier 160 uur werkstraf op en wijst de schadevergoeding tot op de cent (2.652,35 euro) toe.

* Om reden van privacy gefingeerde voornaam.

Lees hier meer 'Op de Rol'-verhalen.