Deze aanbeveling geeft de 'hoofdregel' voor de zgn. 'geregelde' zaken, waardoor partijen voldoende zekerheid hebben dat een mondelinge behandeling door de kantonrechter in beginsel niet noodzakelijk geacht wordt voor het onderzoeken van bedoeld verband indien partijen zich daarover eensluidend hebben uitgelaten. Uiteraard laat de aanbeveling voldoende ruimte voor het gelasten van een mondelinge behandeling om andere redenen.

Door ieder onderzoek naar bedoeld verband in 'geregelde' zaken achterwege te laten omdat dit in dergelijke gevallen toch zinloos is, zou de indruk kunnen ontstaan dat de op dit punt gewijzigde wetsbepaling genegeerd wordt. Het onderzoek zal dan ook tenminste dienen te behelzen een verzoek om inlichtingen op dit punt, indien deze niet spontaan zijn verstrekt. Dit onderzoek strekt zich uit tot beide partijen: de wetgever heeft deze instructie in de wet opgenomen om de kantonrechter ambtshalve te laten toetsen, in afwijking van het civielrechtelijke adagium van de lijdelijke rechter. Het verzoek kan bestaan uit een enkele zinsnede in de brief die thans reeds wordt verzonden waarin de verweerder wordt uitgenodigd een verweerschrift in te dienen. Het is vervolgens aan de individuele kantonrechter om te beoordelen of het onbeantwoord blijven van de vraag in de omstandigheden van het geval tot een nader onderzoek noopt. Indien gewenst kan de vraag ook gepaard gaan met een opsomming van alle relevante opzegverboden (al dan niet in een bijlage), doch ook dit wordt aan de individuele arrondissementale kantonorganisatie (AKO) overgelaten.

De strekking van het onderzoek is om in de beoordeling mee te wegen of er sprake is van een verband tussen het verzoek en enig opzegverbod. Indien zo'n verband tenminste door één van de partijen is gesteld is er in beginsel voldoende aanleiding om het wettelijk voorgeschreven onderzoek tijdens een mondelinge behandeling voort te zetten.

Iedere kantonrechter of iedere AKO kan zelf bepalen hoe invulling wordt gegeven aan de laatste volzin.