3.7.1. Het is doorgaans niet alleen ondoenlijk doch vooral ook onwenselijk om als kantonrechter bij de vaststelling van de hoogte van de vergoeding voor de kosten van rechtsbijstand zelf te moeten beoordelen of en zo ja, tot welk bedrag, gemaakte kosten van rechtsbijstand voor vergoeding in aanmerking komen. De omvang van de advocaatkosten behoort niet tot de kern van de in een ontbindingsprocedure aan de orde zijnde problematiek en de beoordeling daarvan dient buiten de procedure te blijven.

3.7.2. De kantonrechter dient zich - mede gelet op de zich vaak aan zijn oog onttrekkende aard en omvang van de buitengerechtelijke werkzaamheden - verre te houden van de beoordeling van deze vaak ook in de procedure onvoldoende inzichtelijk gemaakte feitelijke gang van zaken. De daarbij aan de orde zijnde vragen raken niet alleen de arbeidsrelatie tussen partijen doch vooral ook de relatie tussen advocaat en cliënt. Bovendien bestaat het risico dat vaststelling van de vergoeding voor buitengerechtelijke kosten door de kantonrechter een majeurering van de advocatendeclaratie schijnbaar zou rechtvaardigen.

3.7.3. Indien en voor zover de kosten van rechtsbijstand zijn veroorzaakt door een toerekenbare tekortkoming in de nakoming van de verplichtingen uit de overeenkomst in de periode voorafgaand aan de ontbindingsprocedure, dienen dergelijke kosten in een aparte bodemprocedure gevorderd te worden. Omtrent de kosten van rechtsbijstand die in c.q. ten behoeve van de ontbindingsprocedure zelf zijn gemaakt wordt in de kostenveroordeling in die procedure beslist.

3.7.4. Tenslotte is nog van belang dat de kosten van rechtsbijstand doorgaans geacht moeten worden gemaakt te zijn ter verwerving of behoud van arbeidsinkomsten, zodat zij in beginsel fiscaal aftrekbaar zijn voor degene die de kosten heeft gemaakt.