Het zich laten behandelen en het zich intramuraal laten opnemen in een zorginstelling, zoals hier aan de orde, geschiedt op basis van vrijwilligheid. De gestelde bijzondere voorwaarde in het strafvonnis levert op zichzelf immers geen titel op voor een gedwongen opneming en verblijf in een zorginstelling. De omstandigheid dat appellant – mogelijk – een gevangenisstraf te wachten staat indien hij de bijzondere voorwaarde niet naleeft, door bijvoorbeeld de kliniek zonder toestemming te verlaten, brengt niet mee dat de zorginstelling hem het vertrek kan verhinderen. Dat de keuze van appellant tot verblijf in de zorginstelling mogelijk is ingegeven door de uit voornoemd vonnis voortvloeiende strafdreiging, doet niet af aan de vrijwilligheid daarvan. Voor tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke straf is voorts op grond van artikel 14g Sr een afzonderlijke rechterlijke beslissing vereist waarbij erop wordt gewezen dat in die bepaling een bevoegdheid en geen verplichting voor de rechter is neergelegd.

De Centrale Raad van Beroep is de hoogste rechter op het gebied van het sociale bestuursrecht, het ambtenarenrecht en delen van het pensioenrecht.

Dit is een nieuwsbericht op basis van de genoemde uitspraak van de Centrale Raad van Beroep. Bij verschil tussen dit nieuwsbericht en de volledige uitspraak is laatstgenoemde beslissend.