Tegen de vermogensbeheerder loopt een strafrechtelijk onderzoek omdat het OM de organisatie verdenkt van fraude. Volgens de vermogensbeheerder is het strafrechtelijk onderzoek het gevolg van een vervalste brief die een oud-werknemer aan de belastingdienst heeft gestuurd. De vermogensbeheerder wil een civiele procedure starten tegen de oud-werknemer. In dat kader heeft de vermogensbeheerder toestemming gekregen om de ambtenaren die bij het strafrechtelijk onderzoek betrokken zijn, in een voorlopig getuigenverhoor te horen. Echter hebben de getuigen zich beroepen op hun verschoningsrecht voor bepaalde vragen over het onderzoek en de betrokkenheid van de oud-werknemer.

Verschoningsrecht houdt in dat een getuige die zich daarop terecht beroept, een bepaalde vraag niet hoeft te beantwoorden. De ambtenaren die in deze zaak als getuigen worden gehoord zijn werkzaam als officieren van justitie, FIOD-ambtenaren en belastingambtenaren. Zij vinden dat hen – vanwege diverse geheimhoudingsplichten – verschoningsrecht toekomt.

De kantonrechter oordeelde eerder dat de getuigen zich voor veelal dezelfde vragen niet op hun verschoningsrecht mochten beroepen, ondanks hun wettelijke geheimhoudingsplicht. De vragen waarbij zij zich wel op hun verschoningsrecht mochten beroepen, gingen volgens de kantonrechter niet over een geheim te houden feit en moesten ook beantwoord worden.

Het hof vindt net als de rechtbank dat het beroep op de geheimhoudingsplicht op grond van de Wet Politiegegevens (WPG) geen verschoningsrecht oplevert, maar de geheimhoudingsplicht op grond van de Algemene Wet inzake Rijksbelastingen (AWR) wel. Anders dan de rechtbank vindt het hof dat de geheimhoudingsplicht op grond van de Wet justitiële en strafvorderlijke gegevens (Wjsg) ook verschoningsrecht oplevert.

Per getuige wordt bekeken bij welke vragen of discussiepunten zij zich hebben beroepen op hun verschoningsrecht, en of dat terecht was.