De man heeft van 2010 tot 2013 een groot aantal beleggers opgelicht. Hij spiegelde hen voor dat hij een goede en ervaren belegger was en dat het door hen geïnvesteerde geld hoge rendementen zou opleveren. In totaal gaat het hier om beleggingen van - voor zover bij de FIOD bekend - een totaalbedrag van ongeveer 9 miljoen euro. De man belegde slechts een deel van dit bedrag en eigende zich de rest van het geld toe, en besteedde dat aan de aankoop van luxeproducten zoals auto’s, een bar-dancing, een woning, een zwembad en vakanties. Voor zover er rendementen werden uitbetaald, gebeurde dit veelal uit door andere beleggers ingelegde bedragen. Met het wel belegde geld leed de man aanzienlijke verliezen. De man ging vervolgens failliet. Dat weerhield hem er niet van om zijn beleggingspraktijken voort te zetten, waarmee hij opnieuw veel beleggers heeft gedupeerd.

Na de beleggingsfraude, waarvoor de man in voorarrest werd genomen, pleegde hij, toen zijn voorarrest in 2015 werd geschorst, faillissementsfraude. Dit deed hij door de curator onder valse voorwendselen een blokkade op zijn bankrekening te laten opheffen en daarop inkomsten uit nieuwe verdiensten te ontvangen, die hij niet meldde aan zijn curator. Daardoor werd tijdens zijn faillissement een bedrag van 75.000 euro aan de boedel onttrokken, terwijl deze inkomsten juist door de curator over de gezamenlijke schuldeisers hadden moeten worden verdeeld. Bovendien zette hij meteen zijn beleggingspraktijken voort, waarbij hij de FIOD met een vervalst bankafschrift probeerde te misleiden. Om een belegger, die zijn forse inleg terug wilde hebben, om de tuin te leiden over zijn financiële situatie, pleegde de man bovendien valsheid in geschrifte door het valselijk opmaken van een brief van een advocaat.

Naar het oordeel van het hof is de man een onverbeterlijke recidivist, die jarenlang gewetenloos vele beleggers met gedraai, leugens en smoezen heeft misleid, met veel financiële en psychische problemen voor de gedupeerden tot gevolg. Daarmee heeft hij ook het vertrouwen geschaad dat gesteld moet kunnen worden in personen en financiële instellingen die zich bezighouden met individueel vermogensbeheer. Dat de man tijdens zijn faillissement bovendien de vermogensrechtelijke belangen van de schuldeisers in zijn faillissement benadeelde door een groot bedrag aan de boedel te onttrekken, noemt het hof een ernstig misdrijf. Bij dit alles stelde de man slechts zijn eigen belang voorop, om zijn luxueuze levensstijl te kunnen bekostigen.

De rechtbank Oost-Brabant sprak de man eerder vrij van de beleggingsfraude en legde de man voor de overige strafbare feiten een gevangenisstraf op van in totaal 16 maanden (waarvan 167 dagen voorwaardelijk) en een taakstraf van 240 uur. In hoger beroep eiste het OM een gevangenisstraf van 4 jaar. Het hof komt tot een hogere straf. Met oplegging van dezelfde straffen als de rechtbank heeft gedaan, maar ook met het volgen van de door het OM geformuleerde eis, wordt volgens het hof onvoldoende recht gedaan aan de ernst van de bewezenverklaarde feiten. Het hof vindt hier een langere straf op zijn plaats en komt tot het oordeel dat in beginsel een gevangenisstraf van 7 jaar passend en geboden is. Zowel bij de rechtbank als bij het hof heeft de behandeling van deze zaak echter langer geduurd dan redelijkerwijs zou moeten. Daarom vermindert het hof de op te leggen straf met een jaar en veroordeelt de man tot 6 jaar gevangenisstraf (met aftrek van voorarrest).

Het hof acht de kans op herhaling groot, gezien de eerdere onherroepelijke veroordelingen van de man en de onverminderde voortzetting van zijn gewetenloze, brutale strafbare praktijken. Om te voorkomen dat anderen opnieuw slachtoffer worden van zijn oplichtingspraktijken zal de uitspraak in deze zaak daarom op het moment dat deze uitspraak onherroepelijk wordt, worden gepubliceerd zonder de naam van de man te anonimiseren, zoals gebruikelijk is. De uitspraak is onherroepelijk als er geen cassatie wordt ingesteld of nadat de Hoge Raad op een eventueel cassatieberoep heeft beslist.