De verdachte vormde als Kung Fu-leraar met ongeveer 25 leerlingen – waartoe ook de 4 slachtoffers behoorden – een in de loop der jaren steeds hechter wordende groep. Zij gingen in die tijd ook bij elkaar wonen. Door slachtoffers is de leefgemeenschap nadien aangeduid als een sekte, waarvan de verdachte de onbetwiste leider was. Binnen deze leefgemeenschap heeft de Kung Fu-leraar zich schuldig gemaakt aan excessief, veelvormig fysiek en verbaal geweld tegenover de slachtoffers. Zo kneep hij van enkele slachtoffers meerdere keren de keel dicht, schopte hij van dichtbij een windlicht met daarin een brandend waxinelichtje naar een ander en dreigde hij de vrouwelijke slachtoffers met verkrachting. 

Bijzonder meedogenloos en vernederend voor de slachtoffers is dat de mishandelingen en bedreigingen nagenoeg altijd plaatsvonden in het bijzijn van andere leden uit de leefgemeenschap, die ook zodanig in de ban waren van de verdachte dat zij niets tegen hem durfden te ondernemen. 

De verdachte is psychologisch onderzocht. daarbij is onder meer gebleken dat hij lijdt aan een neurocognitieve problematiek als gevolg van een beroerte en enkele TIA’s. Volgens de psycholoog beïnvloedde dit zijn keuzes en handelen. Op basis hiervan concludeert het hof dat de verdachte verminderd toerekeningsvatbaar is. 

Het hof rekent het de verdachte zwaar aan dat de door hem gecreëerde leefomgeving werd gekenmerkt door angst en geweld, waarbij hij op zeer ernstige wijze inbreuk maakte op de lichamelijke en geestelijke integriteit van de slachtoffers. Hij heeft zich laten leiden door zijn eigen ideologie en het welzijn van de slachtoffers daaraan ondergeschikt gemaakt. Hiermee heeft hij een grote, blijvende, verwerpelijke invloed gehad op hun leven. Daarbij heeft hij niets laten blijken van enige empathie of oprecht berouw. Ook in hoger beroep is de verdachte de verwijten aan zijn adres blijven bagatelliseren.