De zaak diende eerder bij de kantonrechter in Lelystad en het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. Dat hof bepaalde dat het schildersbedrijf aansprakelijk was voor de geleden schade en daarom een schadevergoeding moest betalen. Het schildersbedrijf was het daar niet mee eens, waarna de Hoge Raad zich over de zaak boog. Volgens de Hoge Raad was het hof er ten onrechte van uitgegaan dat voor het antwoord op de vraag of de gezondheidsklachten van de werknemer kunnen zijn veroorzaakt door de blootstelling aan gevaarlijke stoffen, de grootte van de kans daarop niet van belang is. Ook had het hof volgens de Hoge Raad onvoldoende gemotiveerd dat het schildersbedrijf zijn zorgplicht had geschonden. De Hoge Raad heeft de zaak vervolgens verwezen naar het gerechtshof ’s-Hertogenbosch om dit nader te onderzoeken.

Het gerechtshof in ’s-Hertogenbosch heeft 2 deskundigen onderzoek laten doen naar het verband tussen de gezondheidsschade van de man en de arbeidsomstandigheden bij het schildersbedrijf. Daaruit is gebleken dat er een verband bestaat tussen het werk en het ontstaan van de blaaskanker. Bovendien heeft het bedrijf zijn zorgplicht geschonden: de ventilatie en de persoonlijke beschermingsmiddelen waren onvoldoende en het bedrijf heeft niet genoeg voorlichting gegeven over de gezondheidsrisico’s.

Volgens het hof is de kans dat de kanker is veroorzaakt door het werk als schilder te onzeker om het schildersbedrijf volledig aansprakelijk te stellen voor de geleden schade. Zo was de man ook bij eerdere werkgevers al in aanraking gekomen met kankerverwekkende stoffen. Het schildersbedrijf is wel gedeeltelijk aansprakelijk voor de ziekte van de man. Het aandeel van het bedrijf in de geleden schade wordt door het hof geschat op 25%. In een afzonderlijke schadestaatprocedure kan de hoogte van de te betalen vergoeding worden bepaald.